bugün

‘Sen de mi brütüs’ dediğinde.
beklentileri bitince.
Kalbi durduğu zaman.
Biraz bilimsel yaklaşalım; Son nefesini verdiğinde.
Onu hatirlayan en son kişi de öldüğü zaman.
söyleyemediği zaman.
Eceli gelince.
Hakkı yendiğinde.
gülünün solduğu akşam.
Ölmeyi bile umursamayacak kadar üzgün olduğunda.
vakti gelince.
hergün mutsuz olduğunu fark edince.
Acılarla ölmediysek de tükendik. Bazı sabahlara uyanmamak için çok dua ettik.

Ölüm bedenen ve ruhen gerçekleşir öncelikle. Ruhen çoktan ölüyüz ancak bedenen hala yaşadığımız ortada. Ancak tam anlamıyla hayattayız demek de mümkün değil. Ruh ölümünden sonra yaşamak arafta kalmak gibi bir şey. Bizler de Yarı ölüm içindeyiz diyelim. Beden de iflas edince tam anlamıyla bir ölümün içinde olacağız.

Peki beden de bir uykuya dalmak gibi fark etmezse ölümü? O zaman gerçek ölüm düşüncelerde, hislerde demektir. Ancak bunlardan hangisinin daha ağır bir ölüm olduğunu ölmeden, bedensel acıları sonuna kadar tatmadan bilemeyeceğiz. O güne değin Düzleşen bir çizgiyle hissizleşen bir kalp arasında mekik dokumaya devam.
vakit dolmuşsa.
işlerin tamamen sarpa sardığını ve elinden kayıp gidenlerin çoğaldığını gördüğünde..
insan, doğduğunda ölür yeğen, doğduğunda...
görsel
Ruhen başkalarına muhtaç olduğunu düşündüğü an ölmüştür.
Hiç bir zaman ölmez .insan bir kere doğdumu..sonsuza dek yaşar..
En sevdiğini kaybettiği zaman.
yaparken kendinden geçtiği, sonucunu değil sürecini yaşamaktan hoşlandığı ve içine gömüldüğü bir olay bulamadığı zaman.
Her hangi bir şeye bağımlı olduğunda ölürsün.
Unutulduğu zaman ölür.
Amacı bitince...
eceli geldiği zaman, bu kadar kasmasak.

bir soru.
Gece sabah uyanmamayı dileyerek uyuduğu, uyandıktan sonra da yeter ulan! diye feryat ettiği zaman.
güncel Önemli Başlıklar