bugün

cevabı net olmamakla birlikte "evet" e yakın olan sorudur.

ilgisizlik göreceli bir kavramdır. fakat kesin olan şudur ki insan hayatının bir döneminde ilgi manyağı olduktan sonra birden bu kesilirse o zaman ilgisiz kalmış olacaktır. evet bunun göreceliliği yoktur. genelde çocukken dahi muamelesi gören şirin arkadaşlar bilir bunu.

ve ilgisizliğin çeşitleri vardır. ailenin ilgisizliği, karşı cinsin ilgisizliği, genel olarak insanların ilgisizliği.. birde tanrının ilgisizliği. belki güçlü bir insan bunlardan iki tanesine katlanabilir. ama bunlardan sadece birine sahipse işi zor. hiç birine sahip değilse o insandan korkmalısınız.

insan ilgisizlikten ölür mü ? ben evet diyorum.

tabi bunu engellemek için elinden geleni yapar insan. çocukluktan alıştığı o ilgiyi kaybetmemek için yaşına uyarlanmış önlemler alır. iyi bir iş sahibi olmak. giyimine kuşamına özen göstermek. ortam yapmak. fakat bişeyler olur. nedense bunlar işe yaramaz. bu sefer kendinizde eksik olan şeyleri tespite başlarsınız. nedir mesela ? fiziksel olarak sağlıksız olmak. spor yaparsın kilo verirsin kas yaparsın. düzgün bir fiziğe sahip olup flinta gibi gezersiniz. biraz değişiklik olur hayatınızda belki ama yine yetmez. kendinizde kapatacak bir eksiklik kalmadığında artık sanal hedefler yaratmaya başlarsınız. daha iyi bir iş. daha iyi bir fizik. daha iyi bir araba. öyle olunca insanlar sizinle daha çok ilgilenecektir size göre. bunları nerden mi uydurduk ? televizyon? med cezir ? kıvanç tatlıtuğ?

yok. ilgi yoktur. en son ne zaman bir övgü aldığınızı hatırlamazsınız. sadece aileniz farkeder sizdeki değişiklikleri. mutlu olurlar. kendinize değer vermeniz, gelişmeniz onları mutlu eder. lakin bilmezler ki bunlar çaresizce çırpınışlardır. yinede mutlu eder onların mutluluğu sizi ancak bu size yetmeyecektir. başka insanlar, yeni insanlar igilenmelidir sizinle. erkekseniz kızlar, kızsanız erkekler size hasta olmalıdır. ama olmuyordur işte.

olmuyordur. bu kadar çabaya rağmen olmuyorsa eğer tanrı'da sizinle ilgilenmiyor olmalı. evet tanrı'da sizi unutmuştur. bunca yıldır iyi bir insan olma çabanız ödüllendirilmiyordur. aksine cezalandırılıyorsunuz.

tüm seçenekleri denedikten, elinizden gelen herşeyi yaptıktan sonra, gücünüz tükenmeye başlar. artık bu oyunu kaybettiğinizi anlarsınız. hiç bir zaman parlamayacaksınız eskisi gibi. biriyle konuşsanız size der "herkes öyle". ama siz herkes gibi olmak zorunda değilsiniz ki. olamaz. herkes gibi olmak da ne? hakaret.

mutsuzluk, aç karnına yediğiniz ramazan pidesinin midenize çöktüğü gibi çöker ruhunuza. ağırlaşırsınız. çabalamayı bırakırsınız. herşeyi olacağına varsın !

ve dibe vurduğunuzda anlarsınız aslında sizi öldüren ilgisizlik değildir. sizi bu hale getiren, uzun yıllardır benliğinizi ele geçirmiş olan egonuzdur. ego istediğini alamadığı için size acı çektirmektedir.

kontrol edilebilir mi ? bertaraf edilebilir mi ? bu kadar içinize işlemişken söküp atılabilir mi? bir nevi kendinizi atmak değil midir bu? evet.

ilgisizlik öldürür mü ? hayır.

ego öldürür mü ? evet.
ilgisizlikten hayvan ölür. Mama verme ölür, su verme ölür, oyun oynama ölür, otlatma ölür. insan yalnız yer, yalnız içer, yalnız işer, yalnız öpüşür, yalnız sevişir... (bkz: insan yalnızlıktan ölür mü)
Didn't read lollll.
(bkz: kızlar üç beş muhabbet edin yazık)

Bir ezik sorusudur.