ilkokulda altına sıçan çocuk

ilerleyen yaşlarda intihara sebebiyet veren olay.

acınası haliyle tam tam bir rezillik tablosunu ortaya çıkaran çocuktur birde ilk ve orta okulu orada bitireceğini varsayarsak 8 yıllık örgün eğitim hayatında alternatif bir geyik konusudur. birde onunla her zaman dalga geçmeye yer arayan düşüncesiz insanlar varsa işi iyice zordur.

facebook hesabı açması sakıncalı olan çocuktur.

birden sınıftan fırlayıp giden çocuktur.

sınıfı kokutan çocuktur.

Facebook'ta ilkokul fotoğrafı üzerine sıçan diye etiketlenir.

kendini hala anaokulunda sanan çocuktur.

okul aile birliğine sığınan, annesini müdürün yanında 'gel' diye arayan ama, ' neden ? ' sorusuna cevap veremeyen çocuktur. tanırım kendisini.

büyüdüğünde başlık sıçan yazardır.

hey gidi günler dedirtir.

benim.

ilkokul birinci sınıf. sonbahar, yani okulun ilk ayları. tabi ekim falan sıcağı hala bazen yakıp kavuruyor. yıl 1996 mı ne.

ulan gece üşütmüşüz biraz galiba, henüz soba yeni kurulmuş ama yakılmaya üşeniliyor. her neyse, karından cır cır cır sesler...
ben bu yaşta da umumi tuvalet sevmem müdür, o yaştan belli mk. son iki ders, dayan diye bekliyorum. öğlen teneffüsü olmuş ama yerimden kalkmak da istemiyorum. kalkarsam artık kaçacak, o raddeye gelmiş.

o zamanlar öğlen teneffüsü dedin mi köşe kapmaca, yakalambaç, önümüze gelene bin tekme gibi bazen saçmalaşan oyunlarla hoşlanılan kızlara yürünürdü. önümüze gelene bin tekmeyle kız tavlamak, düşün tekme atıyorsun falan kızı tavlayacaksın kafaya bak kafaya. her neyse, benim kız ben oturunca çıkmamış bir de, geri gelmiş. iki yan sırada kendi halinde takılıyor gibi, bakışmadan da olsa bir irtibat kurmuşuz yani az çok bilirsiniz. bakmazsın, o da bakmaz ama iki kişi de birbiri hakkında bir şeyler düşünüyordur.

her neyse hacivat, benim artık tutacak gücüm kalmadı mk. götümde karıncalar geziniyor sanki, kıpırdasam sıçıcam. demeye kalmadı sıçtık mı. koydum kafamı sıraya ağlamaya başladım. kız geldi, iyi misin diyor. ulan kafayı kaldırmaya utanıyorum, şimdi kokuyordur o çaktırmıyordur da. git başımdan diye kıza atar yapıyoruz. bir de teneffüs bitmesin mi. herkes sınıfa doldu. ressam iyi misin, ressam neyin var, ressam niye ağladın... ziktirin gidin diyeceğim pek küfür de bilmiyorum.

hoca geldi her neyse, hastayım dedim eve gitmek istiyorum. yolladı. gittim, gelmedim. hala hatırladıkça paçalarıma o sıcaklık gelir alüminyum.

Arkadaşımdır. Eve koşarak giderken amcanın önüne bir kısmını bırakmıştır.

Ya 3 ya 4.sınıf, kış zamanı, son derse yaklaşılmış. O zamanlar bilen bilir U seklinde dizilir sıralar, tam yanımda oturan kız aynen şu şekilde;

K-Üyyyretmeeeeneem
Ö-Efendim kızım?
K-Tuuuyvaaleeetee gidebiliiir miiim?
Ö-Zil çalacak az kaldı sabret yavrum.

Sesi kulağımda namussuz. Aradan geçen 5 dakika sonunda paçama damlayan sidik ile irkildim. Kız ıkınmak suretiyle ağlıyor, ağladıkça yere patur putur damlıyor... Onca zaman sonrasında bile aklıma gelen, empati yaptığım zaman gerçekten kötü olduğum mevzu. işin garibi taş gibi hatun oldu... Hâlâ görüştüğüm yakın da bir arkadaşım. Geçen bu mevzuyu hatırlattığım da saatlerce karşılıklı hönkürdüğüm dostum. Burada ifşa ettik, helal et..