ilk panik atağı geçirme anı

kelime-i şahadet getirir, ölüyorum diye bağırırsınız, ilk defa yaşadığınız için kalp krizi geçiriyorum bu yaşta deyip kendinize ölüm teşhisi koyarsınız..

Otobüste uyuya kalıp beylikdüzüne kadar gitmiştim.

Olduğum yere çöküp çığlık çığlığa ağlamıştım.

Ulan nasıl da zamansız amk, an itibariyle he artık gidiyorum galiba, bi sakin pls.

Geçen yıl evde koltuğa oturmuş, Ulu'ya hara vira görsel atıyorum derken, aniden kafamda bir sıcaklık yanma ve vücudum uyuşmaya başladı. Hemen göğsümde çeneme yakın sanki kalbim dışarı çıkmış orada atıyor, çok hızlı, ölüm kadar hızlı.
Elimle bastırıyorum kalbimi ve bacaklarımı hissetmiyorum. Bütün gücümle bağırdım, ben iyi değilim. Bu arada Kemper hemen nabzıma bakarak Zanax ve Beloc Zok yutturuyor bana.
Beş dakika kadar sonra ambulans geliyor ve hızla hastaneye.
Tek bir şey düşünüyorum, ölüyorum işte, buraya kadar.
Sonra doktor, sakinleştirici. Bir süre hastanede kalıyorum ve sonra yürüyerek ve araçla eve dönüş.
Panik atak geçirmişim. Profesyonel yardım aldım, ilaç kullandım ve bir daha atak geçirmedim.
Eğer yine gelirse artık onu tanıyorum ilaç alıp sakin kalarak yine onu yeneceğim.

Korkmayın, sakin olmaya çalışın.