bugün

dün gibi aklımda olan heyecan..ya 87 yada 88 senesi..yani ya 7 ya 8 yaşındayım.kuzenim beni bir galatasaray maçına götürecek. günlerce önceden başlayan inanılmaz bir bekleyiş..ve maç günü ali sami yen deyiz.rakip sarıyer..kalecimiz simoviç ,sahada o efsane kadro..maç 1-1 bitiyor, her iki takımında birer golü ofsayt gerekçesiyle sayılmıyor...ve ben o maçı bugün bile hiç unutamıyorum..ne günlerdi bee...
mactan cok tribün seyredilir, atmosfer insani büyüler adeta. bilet özenle saklanir, babayla gecirilmis en güzel günler arasinda yerini alir.

(bkz: 19 agustos 2000 galatasaray erzurumspor maci)*
rakip kız güzel ise ve güzel bir maç çıkarırsa, mesleğini de iyi icra ediyorsa ve bu heyecan çabuk geçip goller peş peşe gelirse her zaman güzel hatırlanacak bir heyecandır.