ilişkinin içine edip de efkarlı şarkılar dinlemek

ilginç insan türlerinin yaptığı hareket.
bu insanlar türlü yollarla ilişkiyi yıpratır, en sonunda da ilişki onlar yüzünden biter. sonra da en çok yara alan onlarmış, sanki onlar haksızlığa uğramış, sanki ilişkinin bitmesinde siz suçlusunuz gibi vay efendim intihara götüren şarkılar dinler, efkarlı sözler yazar, göndermeler yapar. öyle bir acı çeker ki. neredeyse siz ''allah benim belamı versin ne kötü insanım ya'' diyecek hale getirir. yüzsüzlüktür.

aslında bu insanlar hakkında tez yazmak lazım. adı da mutlu olma korkusu olmalı. gerçekten de bu insanlar mutsuzluğa o kadar alışmışlar ki mutlu olunca korkarlar ve mutluluğun tahmin edilemez o sonunu * kendilerinin getirmesi gerektiğine inanırlar.

psikolojide böyle bir kuram/teori çalışma var mı bilmiyorum olsa güzel olur ama.