bugün

görsel
Tek başıma ,kendime ait her şeyiyle benim olan bir evde teeeeeeekkkk başıma yaşamakta bulacağımı düşünüyorum.
yol ve müzik.
evdeee.
henüz bulamadım . şansımı bir de silivri ile bakırköyde denemek istiyorum .
görsel

Otobüste bile çay içiyoruz, arkadaş. Öyle.
rakıdan bir yudum alıp çatalı beyaz peynire doğru uzatırken içimi tuhaf bir huzur sarıyor.
Bu ülkeye uzun bir süre daha katlanmak zorunda kalmayacağıma olan inancımda.

Arkada bırakacağım 120 ve üstü IQ'ya sahip, kişilik sahibi tüm akıl baliğ bireylere sabırlar diliyorum. Ya da daha iyisi, kurtuluş.
Ariyürüm ariyürüm bulamiyürüm.
Huzurumu bozan insanlardan uzaklaşarak.
Ve sadece sahip olduklarımı düşnüp şükür ederek.

Velhasıl'ı kelam...
Imtihan ağır, sen dua'ya sarıl.
Ben evimde huzur biliyorum. Bir de namaz kılarken. Özellikle sabah namazında. Hafif karanlık. Yaradanımla başbaşa kalınca.
görsel
Güvendiğim ,sevdiğim birinin kolları.
huzuru bulduğum çok yer var ama huzuru devam ettirebildiğim hiç bir yer yok.
Müzikte.
Ben camide, kütüphanede, antika dekorlu hanelerde ve kısa mesafeli eski otobüslerin içinde. Değişik ama öyle.
her zaman faklı bir mekanda veya meşgalede veya insan da veya etkinlikte.
Koşmakta.
Seyahat etmekte,
Okumakta,
Öğrenmekte,
Keşfetmekte,

Ama en çokta

Yalnızlıkta.
Uykuda. Bence bu yaşamın en büyük ödülü bu lan. Biz yaşamaya değil uyumaya gönderildik bu dünyaya. Elimden gelse hep uyurum. Bi defa çok temiz bi hede bu uyumak. Günah yok, dert yok, tasa yok. iki de Mis gibi rüya gördün mü ohhhh. Düşünsene hep uyusan cennet cepte.
Bir deniz kenarında. Dalga sesini dinleyerek, tuz kokusunu içime çekerek.

Yüksek bir tepeden manzarayı seyrederek.

Doğada toprağa sırtüstü yatıp gökyüzünü izleyerek.
Mezarda.
" evim güzel evim " de.
Kimselerin olmadığı yerlerde .
En son yazın çimenlere serilip hafif rüzgar eşliğinde bir şeyler okurkendi.

Çoktandır bulmuyorum.