humanistim olum ben hayvanlari cok severim

büyük çook büyük bir geyiktir bu . klişedir . 18. yy'ın pinokyoları tarafından icad edilmiştir . hümanizm öyle bir kılıftır ki ne kiliseleri yutmuştur . insan aklının(ki hep şaşarım) oluşturduğu etik(bak buraya dikkat) değerler sayesinde son formül son çözüm de böylece oluşturulmuştur. kapalı kapılar altında alınan kararları andırır.(evet arkasında değil , bizzat altında.) . dokunulmazlığı vardır . hala tedavüldedir. şimdilerde de insandan umudunu yitiren panter emellerin biricik yaşama nedenleridir.
hatta parodisi bile yapılmıştır : "insanlarla tanıştıkça hayvanları sevmeye başladım"

evet hümanizm'i insancılık olarak yalın kat terceme eden çevirgenler de , bu meşum kelimenin (yok be baya kavram) kökenini unutmuş gözüküyorlar . onlara sorsanız mevlana bile hümanisttir(ba ba ba nasıl yani). ulan basbayağı bir enkaz cümlesidir be . insanları hayvanlaştırdıktan sonra ben hümanistim hayvanları seviyorum desen kaç yazar.
tabi sığıntıysan git sığın . ama afet anında feryat etme önce ben s.kildim diye.

(bkz: sen bir doktora görünsene)