bugün

biraz önce ilk kez yaptığım ve beni mutluluk kelebeğine döndüren hede.

keşke konuşmayı kaydetseydim, sesini istediğim zaman dinlerdim, beynime sıçayım.
Numarası var arkadaşlardan buldum da, mesaj atacak arayacak cesaret yok.
tanım: Bir an önce geçmek istediğim, bir ilişkiyi oluşturacak 2. adım basamağı.
tam eve girmek üzereydim, telefonum çaldı, hiç tahmin etmediğim biriydi, oydu, yankı yapmasın diye hemen apartmanın dışına koştum, telefonu açtım, sesi biraz kötü geliyordu, bulunduğumuz şehirden temelli ayrılıp ailesinin yanına gittiğini, benimle de vedalaşmak istediğini fakat denk getiremediğini ve bunu haber vermek için aradığını söyledi.

hiç beklemediğim bir haberdi, haberi alana kadar çok mutluydum, o ararken bile kafamda binbir türlü birbirinden güzel senaryolar kurmuştum ama aldığım haber beni şok etmişti.

ilk görüşümden beri her gece düşünerek uyuduğum, her rüyama misafir ettiğim, birlikte olmadığımız her an düşüncesiyle ve özlemiyle yaşadığım kişi, veda bile edemeden,belki de ilk ve son defa dostça sarılamadan birdenbire gitmişti.

üzüntüden onunla telefonda ne konuştuğumu bile bilmiyorum, eve girip kendimi yatağa attım ve sesizce ağlamaya başladım.

onunla olan anılarım aklıma geliyor, göz yaşlarım hızlanıyor, ağlarken çıkardığım ses de gitgide artıyordu, ilginç bir şekilde gördüğüm ve duyduğum her şey bir şekilde onu çağrıştırıyordu.

uyumaya çalıştım ama bir türlü uyuyamadım.

kafamı dağıtmak için dışarıya çıktım, normalde pek yapmadığım halde sigara içme ihtiyacı hissettim ve içtim, iyi geldi.

şu an ise daha iyiyim, benim de onun yanına gitme ihtimalim var ve hayat her şeye rağmen devam ediyor.
güncel Önemli Başlıklar