hiçbir sorun olmadığı halde mutlu olamamak

kusura bakmayın ama gerçekten anlayamadığım durum. bir süre önce böyle biri vardı etrafımda; işi iyi, parası var, sağlığı yerinde, yaş itibari ile olgunlaşma döneminde. bu gibi insanların kendi sebepsiz mutsuzluğu çevresindekilerin hayatını zindana çeviriyor. bir şeyi heyecanla anlatıyorsun, tepki yok. bir yere çok gitmek istiyorsun, gittiğinde de bin bir boğuşmadan gittiğin için keyfin kaçıyor. dinlemek istiyorsun, anlatacak birşey yok. soruyorsun, anlatsam da anlamazsın cevabı alıyorsun. 

bu gerçekten psikolojik bir sorun olabilir, bunu gözlemleyebilecek tıbbi bir bilgiye sahip değilim ama ıssız adam tripleriyle kaybedenler kulubünden fırlamış bir hayat yaşamak bahanesizce, nedir bu?

hayat böyle birşey değil dostlar! yani hakkaten hiç mi bir şey yok etrafınızda sizi gülümseten, başkasına anlatma isteğiyle dolduran? en dibe batanlarda bile var, olmalı. yapmayın lütfen.

Rahat batmasıdır.

Sırf bu yüzden geçenlerde saçımı kazıttım.

psikolojik bıseydir acilen doktora gorunmelisin .

Mutluluk acının son bulduğu, dertlerin bittiği anda yeşerir.
Yani mutlu olmak için acı çekmek zorundasınız.

hiçbir sorunun olmadığını fark edemeyen insan olmaktır aslında. hiçbir sorunu olmadığının farkında olan insan kesinlikle mutlu olur. ama hiçbir sorunu olmayan insan var mıdır. çok zor bence.

ya da bir sürü sorun olmasına rağmen mutlu olmak. Muhtemelen ot içiyordur.

kaygılı olmak, düşünceler odasında kilitli kalmış olmaktır.

(bkz: tükenmişlik sendromu)

deli doktoruna gitmeyi gerektirebilecek durumdur gerçi onlar da pek halta yaramaz. genelde boşlukta kalmış insan davranışıdır.

Psikolojide buna anksiyete veya Nevroz deniliyor. Anksiyete kişinin olduğu durum, nevrotik ise kişinin sıfatı dir. Bu tür kişilerin mutlu olmak için sebebe değil, mutsuz olmak için nedene ihtiyaçları vardır.
Uçan kuşun kanadindan dolayi dahi sebeb görür ve mutsuz olurlar. Aslında bu mutsuzluk değil aşırı bir kaygı veya buna sebeb olsun diye düşünülen şeylerdir.

Dolayısıyla herkesin en az bir sorunu vardır. Ancak sizin bunu sorun değil "sıkıntı" olarak algılamaniz size ekstra yük taşır. Bu yuzden kişiyi Nevroz yapan sorunlar değil sorunlara bakış veya yaşayıs biçimidir. Sorunlara tepeden bakarak ufak canım diyerek hepsi üst üste gelince de hayat çok adaletsiz demekte Melankolidir.

Mutlu olmak için de bir sebep yoktur.

Çağımızın hastalığı, bulaşıcıdır.

kimin nelerle uğraştığını, nelerle boğuştuğunu insanın kendisinden başka kimse bilemez. mutsuzluğunu yayıp negatif enerji yaymayın elbette ama kimin ne yaşadığını en iyi kendisi bilir.