bugün

Her şeyi, herkesi bırakıp gitme isteğim o kadar çok ve o kadar yok ki..
Bir yanım herkesi silmek gitmek hatta hiç dönmemek istiyor. Bir yanım ise asla gidemezsin diyor.
Kendi savaşım hiç bitmedi. Ben beni hiç anlayamadım.. Bu saatten sonra da anlar mıyım bilmem. Umudum var mı dersen o da yok.
Bir yanımda hep var olan istek. Umarım.. Bir gün..
Hiçbir şey için her şeyini bırakıp gitmeye kalkma. Diren, savaş ve kazan! (motivasyon konuşması yapmayı severim.)
Abd ve avrupa birliği ülkelerinde yaşayan biri için gerçekçi bir karar.
Türkiye ve benzeri ülkelerde yaşayanlar için çok zor bir hayal.
istanbul’ a günübirlik gitmek en az 1500, ne isteği ? Zaten 20 yıldır istediklerim olmadığı için artık gerçekliğine inanasım gelmiyor.
istemeyin ve hayal kurmayın dostlar. En azından daha fazla üzülmezsiniz. Siktir edin işte.
Gidebileceğim tek yer mezarım olmasaydı, bu istek yüzünden giderdim.

Ki ben hiçbir yere, hiçbir zamana, hiç kimseye ait olmadım, olamadım, olamayacağım.
7 ayim kaldı sonra inzivaya çekilmeyi düşünüyorum allahın izni ile.
isterdim bir zamanlar.
ancak ailenin en büyük erkek evladıysanız.
ve ailenize emekliliklerinde yardımcı olmak,
kardeşlerinize kanat germek istiyorsanız bunu yapamazsınız.
Yok öyle bir isteğim artık. Çünkü çözüm değilmiş. Çok isteyen bizim yanımıza gelsin..
sadece ergenlik döneminde gelmiyor.

gerçek depresyonda olanlara gelen istek. öyle lafta falan değil. tam bir tükenmişlik.
Bu his bana sürekli olmakla birlikte fiziki olarak hiç yapamadığım ancak sosyal medya hesaplarımı bir kaç kez kapatıp kapatıp açmamla sonuçlanmıştır. Bir yazarın da dediği gibi gitmek çözüm değil, yanında gördüğümüz hafızanız sizi yalnız bırakmıyor ve hiç bir çözüme ulaşamıyorsunuz.
Ben de de var. Ama gidemiyorum iste.
"Bir trene binip rastgele defolup gitmek istiyorum..."

(bkz: atilla ilhan)
gidiş kurtuluş olsa, hemen.
Yapmayın gencler sonra kuru yaprak gibi oradan oraya gitmeye alışınca yerinizde sabit kalamazsiniz. Düzenli ışıniz olmaz. Sürekli gözünüz kapidadir. Bir yerde uzun kalamazsiniz.

Ama artısı yok değil. Görmediğim yer kalmadı. Keşke sunuda yapsaydım dediğim hicbirsey kalmadı.

Size tavsiyem herşey ilk adımla başlıyor. Sonra alışıyor insan. Sonrasında birseylerden vazgeçmek kolay geliyor.
Gerçekten istediğinize kanaat getirdiyseniz mutlaka yapın.

Test edildi ve sonuç elde edildi.
Kafam da benimle geliyorsa her şeyi bırakmış olmuyorum ki.
Her şeyi bırakıp ölmek isteğiyle kapışır.
her şeyi bırakıp gitmek istediğiin yeri bırakma isteği de var.
Nereye gidicen?
Kim sana pasaport verir ki?
Anca memlekete gider geri dönersin.
çocuğum olduktan sonra dünyaya kazık çakma isteği ile yer değiştirdi. bensiz olur diye düşündüğümden gitmek istiyormuşum demek ki. şimdi yavrum büyümeden asla; bir adım öteye gitmek istemem.
baska galaksilere akilli yasam formlarini arastirmaya gitmeyi isteyecek kadar guclu bir istek.

(bkz: hypersleep)
Kendimizi kendimizle götürdüğümüz takdirde neyden kaçmış oluyoruz ki?
Boş iş.
Arada gelmiyor değil yalan yok ama proje için söz verdim. Projene bitene kadar buraya bağlıyım sadakat önemli benim için. Is güvenliği şefi siirtteki yeni proje için beni de yanında götürmek istiyor teklif yaptı ama bakalım zaman gösterecek herşeyi. Ben ne hayal kuruyorum hayat karşıma ne çıkarıyor şansa bak.
bu istek aniden değil hep var ama insan bazı şeyleri bırakıp kopamıyor işte bu yüzden asla özgür olamayacağız.
Gece gece akla gelen istek. Sabaha söner tabi.
her insanın hayatı boyunca en az bir kere düşündüğü sorunsaldır. böyle zamanlarda en iyi çözüm imkanlar dahilinde bir süreliğine uzaklaşmaktır. zira eskilerin deyimiyle tebdili mekanda ferahlık vardır. bir zaman geçtikten sonra tekrar döndüğünüzde semptomlar hala devam ediyorsa temelli gidersiniz. unutulmaması gereken nokta ise gidilen yere eski benliği götürmemek, tabi mümkünse.