her pazartesi cuma istiklal marsi okumak

pazartesi günleri ders baslamadan önce, cuma günleri ise dersler bittikten sonra yapılan milli benlik kurtarma operasyonu. aslında detayına indiğimizde hakikaten gereklidir. ancak belli bir süreden sonra sıradalaştığıda katidir. ne bilem hep aynı tören yerine, olayı bir festival havasına cevirmek daha ilgi cekici olabilir.

pazartesi günü istiklal marşı okumak ve cuma günü istiklal marşı okumak diye kesinlikle ikiye ayrılan meseledir.
peki neden?

şöyle ki;

pazartesi günü istiklal marşı okumak , yeni başlayan bir haftanın ilk dakikalarını hatırlatan bir aktivitedir. o hafta yapılacak bir çok ödev , işlenecek birçok ders , yenecek bir çok fırça ve şamarın da habercisidir. her gün okula gelmek zorundalığının ilk adımıdır o iş. okursun ve başlarsın maratona. yalnız okumadan önce müdür yardımcısı:
''uzat kolları cocugum! rahat! hazır ol! rahat! hazır ol! [*] [*]'' tamam hadi '' 3 deyince başlıyoruz tamam mı çocuklar? müzik öğretmeniniz demet hanım bu hafta izinli [*] o yüzden ben ses vereceğim [*] [*] [*] [*].''
birden oradan bir ses gelir;
''3''
ardından öğrencilerden gelen ses;
''puahahaha''
müdür yardımcısı;
''gülme!!! gülme!!! her hafta neye gülüyorsunuz anlamıyorum ki!'' [*]
neyse öğrenciler zar zor susar ve okur... içeri girerler... o hafta dersler , şamarlar , simitler vs geçer...

cuma günü istiklal marşı okumak öyle midir oysa?
oynanacak maçlar, belki kantır sıtrayk , belki kız arkadaşla gezmek , belki evcilik oynamak falan bunların habercisidir bu eylem. yine 3 deyince başlarsın , okursun ve artık özgürsündür... bas git... evinde otur , bilgisayar oyna , kız arkadaşınla gez , daha da bilmiyorsan uyu lan! uyu! hiçbir şey yapmamanın zevkini yaşa... ne kadar farklı bak? birisi neye işaret diğeri neye? yaa...

bütün ilk ve orta öğrenim hayatım boyunca tek dileğim şuydu;
keşke sadece cuma günleri istiklal marşı okusak... [*]

haftada iki defa yapılmasının istiklal marşı gibi bir mevzuyu alışılagelmişlikle sıradanlaştıran olay. bence bu kadar sık olmasının yararından çok zararı vardır ki istiklal marşının içten söylenmemesinin hoş bir olay olduğunu düşünmüyorum.

aslında bu uygulama yurdum gençliğine bazı şeyleri aşılayarak onların da televizyonlarda "istiklal marşını okuyamayan belediye başkanı rezil oldu" * şeklinde ifşa olmalarını önlemek maksadıyla başlamıştır diye düşünüyorum. tabi american pie serisi ile büyüyen, türkiyeyi de öyle zanneden ve okula tamamen temel içgüdüleri ile (bkz: sex arzusu) giden yurdum gençliği bunun anlam ve önemini kavrayamamıştır ve bunu sadece bir angarya olarak görmektedir. çünkü hiç kimse onlara m.akif'in istiklal marşının bazı mısralarını rüyalarında gördükten sonra birden uyanıp unutmamak için duvarına yazdığını anlatmamıştır.*

olması gerekli bir eylem.ancak müdürün elinde bir kağıtla istiklal marşı öncesi yarım saat konuşması ve soğuk havada öğrencilerin tir tir titrediği tören de diyebiliriz

milli duyguları canlı tutması açısından gereklidir.

(bkz: tenefüsü vermek)

tam zamanlı okuyorsanız gerçekleşir.
yok eğer sabahçı ya da öğlenciyseniz sadece pazatesi ya da cuma okunur.

milli duyguların canlı tutulması, birlik ve beraberlik adına yapılmasından benim ve beraberimdeki arkadaşlarımla beraber bir çok türk ve türk olduğuna inanan genç insanın, uğrunda ilyonların kanını döktüğü bir destanın özü istiklal marşımızın sıradan bir milli marş ile karıştırmayıp, zamanında nasıl sıkılmamaışlar oflayıp poflamamışlarsa aynı şekilde sıkılmak ve usanmak gibi utanç verici eylmeleri bir yana bırakıp övünülmesi gereken eylem.

bu ülke için canını veren şehitleri ve bu ülke için canını dişine takarak çalışıp bu ülkeyi kuranları onurlandırmak ve türk olduğunu hatırlamak için basit yollardan biri.

ardından öğrenci andının okunması gerekir. önce türk olduğunu haykırırsın, sonra öğrenci.

sabahçı olarak öğretimimi tamamladığım için pazartesi sabahı ilk iş olurdu istiklal marşını okumak. tabi geç kalanlar alınmaz hatta disipline gönderilmekle tehdit edilirlerdi *. güne başlamak için güzel bir yoldur. ama tabi cuma okunmasını tercih ederdim. malum her cuma çıkışı battlefield, middle earth 2 gibi hedeler çevirirdik. bir nevi haberci olur, moral verirdi.

4 yıllık lise hayatımda en fazla 3 kere katıldığım ritüel. pazartesi geç giderdim, cuma erken çıkardım.
istiklal marşını sevmediğimden değil tabii ki. aksine dünyanın en güzel marşlarından biri olduğunu düşünüyorum ama pazartesi sabahı 15 dakika fazla uyku, cuma günü on beş dakika erken özgürlük anlamına geliyorsa bazen sıkıcı olabiliyor evet. kışın soğukta, yazın güneşin alnında çekilemeyebiliyor, bir de marş öncesinde hazır öğrencileri bir arada bulmuşken mantığıyla yapılan konuşmalar yok mu...*

--spoiler--
pazartesi sabahı ve cuma okul cıkısı, bayrak toreni oncesinde, okul muduru ''evladım konusmayı kes, arkadaki oglum onune don, ondeki arkana don, sırayı bozma, bak hala konusuyor, kime diyorum vs...'' bagırıslarıyla mudur, mudur oldugunu hisseder, hissettirir
--spoiler--

resmi bir törendir bu. katılmamak ya da kaçmak marifet değil, tam aksine türklüğe ve türk milletine, üstüne üstlük şehit ve gazilerimize de hakaret olarak algılanabilecek kadar büyük bir ayıptır. konuşanı dinleme, sıkıl, soğukta/sıcakta/yağmurda bekle. ne olmuş ki? bunlar milletine, vatanına, sahip olduğun milli değerlere saygısızlık etmen için mazeret olabilir mi?

(bkz: bunu yapan türk olmaz)
(bkz: nayır nolamaz)

haftanın ilk ve son çalışma günlerinde atalarımıza ve şehitlerimize gösterilen saygının belirtilmesidir.

(bkz: genç kuşaklar rahatsız)

müdürün ya da yardımcısının konuşmalarıyla işkence gibi gelen eylemdir. sadece okuyup sınıflara girsek/çıksak tamam da diğer türlü çok sıkıcı sahiden.

askeri bir törendir.

içimden enternasyonali mırıldandığım törenlerdir...

pazartesi okunan istiklal marşının ardından herkes sırayla sınıflarına girer, cuma günü okunan istiklal marşının ardından ise yaşananlar en naif ifadeyle kaostur. herkes kapıya koşar, ezilenler filan olur.

ülkeler arası futbol maçlarında okunduğu zaman gururlanan evlatlarımız nedense okulda olduğu zaman karın ağrısı geçiriyor yazık.

kimi şerefsizlere batan okumadır. Bunlar yabancı şarkıları ezbere bilirler. Karaoke yaparken şikayet etmezler ama 1 dakikalık istiklal Marşı için mırın kırın ederler.

çoğu öğrencinin milli duygularını pekiştirmek yerine , onları okuldan kaçmaya zorlayan eylem. ben hiç bir zaman kaçmadım. ama öğrenciler öyle bir kaçıyorlardı ki istiklal marşından unutamam görüntüleri.