her cümlenin sonuna iki nokta koyan yazar

acayip alışmışım tek basamıyorum. telefonda da internette de. hoş duruyo cümleyi daha manidar yapıyo sanki..

(bkz: aa bu benim lan)

yani bi zamanlar. zor kurtuldum sigara gibi meret yapışıyo bırakmıyo.

tek noktayı kısa üç noktayı uzun bulan yazardır.

orta yolcu.

ilköğretimde türkçe dersini lise de dil anlatım dersini ittire kaktıra geçen yazardır.

(bkz: amacın ne dostum senin!!!!)

dikkat çekmek istiyen yazardır.

(bkz: cool değilsin piç)

alışkanlıktır ve evet kesinlikle "tek noktayı kısa üç noktayı uzun buluyordur". noktalama işaretlerinde neden iki nokta yok diye merak etmektedir..

kurmuş olduğu cümleye "güle güle" diyen kişidir. tek noktayla bitirse eksik bir elvedanın kahramanı olacağından korkmaktadır.

başlığı görünce yalnız olmadığını anlayıp sevinmekle vuku bulan bir eylem..

(bkz: bu hikayedeki mal benim)
not : tek nokta kısa üç nokta çok uzun aga..

3 nokta koymaya üşenen yazardır.

threesome da izlemiyorsundur sen yazık...

iki nokta koyuyorsa ya yalandır ya da içinden gelmeden yapmacıkla yazılmıştır söylenmek istenen.

iki nokta daha karizma sanki..*

3 nokta cahil adam işi. 2 nokta da esrarengiz bir hava var..

Bazıları vardır; Nerede nokta, nerede virgül, nerede soru işareti, nerede ünlem işareti konur pek iyi bilir. Üç noktayla da bitirir isterse cümlesini, dilerse iki noktayla da bitirir. Gerekirse tek nokta koyar. Ha bazıları işin şekline takılı kaldıkları için noktalar fazla gelmiş olabilir, zira --çok kaliteli edebiyat uzmanları ya onlar-- fazla gelen noktayı ne tarafına koyacağını bilmez. Biz noktalayınca anlamadan koyarız o noktaları zaten..

Spontone gelişen noktaların hesabını kimseye verecek halimiz yok.......

Edit:bak şimdi yedi nokta koydum. Yedi sonsuzluğa işaret eder. Sanırım yeterli gelir yedi nokta.......