her ayrılığın ardından yaşanan sessizlik

idrak etmeye çalışırken yaşanılan sessizliktir.

gururun sessizliğidir.

(...)

zamanla bir şey söylemez artık kırılmak bile
sonra başka bir başlangıcın kapısında
aynı korkularla kalakalırız
daha önce de söylemiştim:
kimse yoktur kimsenin kimsesizliğine
her şiirin gizi başka bir şiirle
açıklar kendini
demiştim ya, hep öyle oldu bende
böyle katlandım kimsesizliğe
o birini ararken bile biliyordum
hiç kimse hiç kimse hiç kimse

murathan mungan

kalbin son nefeslerini verme anıdır.

hiçbiri ölümün getirdiği ayrılık ardından yaşanan sessizlik kadar ağır ve acı olamaz. sessiz haykırışların olur hep ve o sessizliğin içinde kaybolur giderler.

aslında kulakları sağır eden bir gürültüdür yaşanan ama bütün seslere kulaklarınızı tıkadığınız için, sessizlikmiş gibi algılarsınız o süreci...