bugün

Sanırım benim uğruna 8 aydır ağladığım insan. Olmuyor işte korkak bir insanla olmuyor, karşısına çıkan ilk engelde elinizi bırakan adamdan bir halt olmuyor. Beklemek boşa, kapatın ışıkları, karanlıkta gözyaşı gözükmüyor..
hayatım.
sevgi. bence.
hayvan kadar oluşum ama halen bir çocuk gibi davranışım.
Bir hedef olmadan yürüyor hatta koşuyor olmak. Nereye varacağı belli olmadan sonsuza doğru.
her şeye rağmen bu anlamsız gülüşlerim.
'insanlar' adı altında bir birinci sırada 'yakın akrabalar' diye devam eder.
uyku düzenim...
Buzdolabının üzerindeki, ayda yılda bir gördüğümüz birinin bebeğinin 40’ında verilen magnet.
Evde 3-5 kişiyle yasamak
iphone cep telefonunun pil sağlığı oranının %73 olması.
Muhtelif whatsup grupları, itinayla çıkınız efenim ilk fırsatta.
Korkularım.
1 litre gözyaşı.

hala düşünüyorum.
Gereğinden fazla ego. Tamam; ego benlik demektir ve her insanda vardır. Ama; bunu doruk noktasına çıkaranlar harbi komik oluyorlar. Ulan google earth'ten bakınca parmak ucu kadar birşeysin. Öleceksin yarın öbür gün. Neyin büyüklenmesi bu??
Patinaj çekmek. Sürmenaj yapmak. Olduğu yerde saymak ve maalesef bir arpa boyu bile yol alamamak. Halbuki hayat ilerliyor. Mücadele edip bir yerlere varamamak. Ama yine de vazgeçmek yok. Galiba bu yolda nihayete ereceğiz. Vaziyet bunu gösteriyor.