bugün
- fenerbahçe taraftarı9
- erdal beşikçioğlu'nun öğle yemeği11
- 18 nisan 2024 fenerbahçe olympiakos maçı62
- ezgi mola9
- annem baban uğur dündar dedi9
- assembly kodu14
- kuva'i milliye ne ise hamas da o dur21
- erken seçim11
- cengiz ünder'in bıyığı10
- junkman12
- ali koç8
- fenerbahçe14
- arda güler16
- altıncı filoya karşı namaz kılmak12
- uludağ sözlük discord grubu10
- yazarların en rum özelliği21
- motorcu fırlama hafif demir demirkan tarzı yazar13
- erdoğan'dan sonraki başkan20
- sexting haram mıdır22
- ismail kartal19
- konstantinos tzolakis9
- sözlük kızlarının elleri şuan napıyor sorunsalı10
- sadece sennn13
- türkiyede bütün yiyecek fiyatları aşırı fahiştir17
- ups boobss nerelerde ramazan da bitti12
- eybırın manyağı kıskanması14
- kadın ayağı kokusu11
- mehmet şimşek'in türk milletine yerel halk demesi8
- evlenmek istememek ama yalnızlıktan da sıkılmak10
- erkeklerin bir kere küsünce geri barışmaması18
- flörtlerinizin ortak özellikleri21
- anın görüntüsü17
- beni seviyor musunuz8
- görümceniz sizi engellese ne yaparsınız13
- çok fazla çirkin erkek olması11
- anksiyete psikolojik değil fizyolojik bir sorundur11
- bacaklarımdan tahrik olan kız olduğunu sanmıyorum14
- yazarlardan parfüm önerileri14
- letthe8
- manyak olmaya karar verdim8
- ebbırı top gibi sektirme yarışması19
- sokakta kadın döven araplar12
- sözlükteki fosiller24
- netflix'in pkk lıyı başrol yaptığı dizi11
- 56 yıldır hiçbir kadınla iletişim kurmayan adam12
- nervio'nun kedileri sokağa salmak10
- ekonomi kötü diye güzellikleri yok saymak11
- artık kızlara bakmıyoruz kampanyası25
- kitaplarda geçen can alıcı cümleler8
- mastır çeşitleri8
içinde her daim ukte kalan çocuktur.
benim işte o çocuk. hem çocukluğumu geçirdiğim şehrin her yanının merdiven ve yokuşlarla dolu olmasından dolayı, hem de maddi imkansızlıklar sebebi ile hiç bisikletim olmadı. sırf içimde kalan uktenin acısını çıkarmak için üniversite yıllarımda bit pazarlarından topladığım işe yarar plakları satarak bir adet castello aldım. yıllarca bindim ona, acısını çıkarırcasına çocukluğumdaki ezikliğin.
benim işte o çocuk. hem çocukluğumu geçirdiğim şehrin her yanının merdiven ve yokuşlarla dolu olmasından dolayı, hem de maddi imkansızlıklar sebebi ile hiç bisikletim olmadı. sırf içimde kalan uktenin acısını çıkarmak için üniversite yıllarımda bit pazarlarından topladığım işe yarar plakları satarak bir adet castello aldım. yıllarca bindim ona, acısını çıkarırcasına çocukluğumdaki ezikliğin.
o çocuk benim!
hiç bisikletim olmadı hep otlandım durdum mahallenin diğer veletlerinden.
içinde ukte kalmış çocuktur. parası olsa şimdi gider bisikleti alır. ama yıllar geçmiş üzerinden aynı tadı hayatta vermez 20 küsür yaşındaki bisiklet..
hiç bisikletim olmadı hep otlandım durdum mahallenin diğer veletlerinden.
içinde ukte kalmış çocuktur. parası olsa şimdi gider bisikleti alır. ama yıllar geçmiş üzerinden aynı tadı hayatta vermez 20 küsür yaşındaki bisiklet..
çocukluğu eksik kalmış çocuktur.
bisiklet sürmeyi 15 yaşında tesadür eseri öğrenmiştir. akranları bisiklet sürerken içini çekerek bakmıştır onlara. ailesini kıt kanaat geçindiği anlamaz o çocuk. sürekli annesini sıkıştırır ama nafiledir. bilmezki maaşın ay sonuna zor denk geldiğini.
üzülen ama asla üzülmemesi gereken çocuktur. bizim bisikletimiz vardı ama binmedik. hiç de eksilmedik. rahat olun. boş beleş bir icattır bisiklet.
Benim annem ve babamın içinde bulunduğu durumdur. Bisiklet sürmeyi bilmezler. Ancak oğullarını ( yani ben) bizim gibi içinde ukte kalmasın diye profesyonel bisikletçi yapmışlardır.
yazıktır ona. her çocuk bisiklete binmelidir.
yaşamadım ama eminimki çok çok kötü bir duygudur,ileride çocuğum olursa ilk alacağım şey ona bisiklet olacaktır çünkü basit gibi gelebilir ama bisiklet bir çocuğun herşeyidir...
hayatında hiç deniz görmemiş çocuktan, hayatında hiç temiz yiyecek yiyememiş çocuktan, hayatında hiç karnı gerçekten doymamış çocuktan ilerdedir; tabi yalnızca hayatında hiç bisiklet sahibi olamamış çocuktan bahsediyorsak.
en azından içi sıcak evinin bulunduğu mahallede arkadaşlarının bindiği bisikletlerle tur atabilme şansına sahiptir.
en azından içi sıcak evinin bulunduğu mahallede arkadaşlarının bindiği bisikletlerle tur atabilme şansına sahiptir.
içinde hep ukde kalmış, bisiklete binen çocuklara özenmiş çocuktur.
arkadaşımdır o çocuk. Hergün benden izin alarak binerdi o kırmızı bisan bisikletime. Birgün karar verdim. Bisikletimi ertesi gün ona vercem. Sabah oldu. ilk işim onun yanına gitmek oldu. Kapıyı annesi açtı. Arkadaşımı sordum icerde olduğunu söyledi. Yanına gittim. Ve bisikletimi ona vereceğimi söyledim. Ağlamaya başladı. Çok ağladı. Hayır işin garibi bende ağlamıştım. Neyse kabul etmem falan dedi. Sonunda kabul etti. Eve gittim. Anneme anlattım. Tabi o zaman bisiklet kıymetli. Biz de zengin değildik nihayetinde. ikinci bir şansımız yoktu. Bisikletsiz kaldım. Olsun. Onun o gözlerinde gördüğüm sevinç bana ömrüm boyunca yeter sözlük. Buda böyle bir anımdır.
babası türkiye gazetesi'ne abone olmayıp, bisan-ihlas mountain bike bisikletini altına çekememiş çocuktur.
gururundan dolayı hiçbir arkadaşından bisikletini isteyemeyenleri de vardır benim gibi. öğrenemez o yüzden.sürmeyi bildiğini ama bunu sevmediğini söyler.bunun gibi koca bir yalanı arkadaşlarına yutturmaya çalışır.
Herzaman içinde bir acı oluşturan çocukluktan kalma üzücü acı bir detaydır ancak bu acılar yıkmaz güçlendirir ki büyüyünce malının, parasının, vefanın, yardımseverliğin değerini bilen insandır. Yoksulluğu yaşamıştır.
baba değil de şambabasına sahip çocuktur.
çocukken tüm arkadaşlarımın içinde bulunduğu durumdu ve ben bisikletimle dışarı çıkardım ama hiç binemeden eve girerdim. çünkü sırayla hepsinin sürmesine izin verirdim.
30'undan sonra inadına sahip olduğum ışıklı supap lambaları taktığım sinyaller, led ışıklar, elektronik korna derken insanların bana bir apaçi bir kro muamelesi yaptığı variyetlik yada yoksulluk adı her neyse işte; bir çocuk için ezikliktir.
içimdeki çocuktur. hiç bisikleti olmadı kullanmasını bilmeden büyüdü. kah ağaç tepelerinde kah top peşinde kah kafasını bozanın ensesinde geçti çocukluğu. bisiklet dayının belini sıkıca tutunup gezmekti sonrasında omuzlarına oturup ağacından erik topladığı.
geçen yanında bisikletimi anlatırken o arkadaşım üzüldü. sonra bok gibi kaldım anasını satıyım.
babasının orta okul sınavında anadolunu lisesini kazan, söz alacağım demesinin üzerinden 22 yıl geçmesine rağmen almayışından kaynaklıdır.
bi yani yarim kalmis cocuktur. her sene karnede soz verilmis ama hic birisinde alinmamis bisiklettir, annesi hakli olarak cocugunun basina bisey gelir diye korkmakta kiyamamaktadir ama cocugunae korkulariyla yarim kalan bir cocukluk yasatmistir, gizli sakli arkadaslarinin bisikletine binmis ama icinde ki ozlem hic bi zaman gitmemistir ve her bisiklet gordugunde cocukluguna doner. yapmayin kiymayin her seferinde cocukluga itmeyin bi cocugun hayalleriyle oynamayin ve en onemlisi koca koca cocuklar yaratmayin ben gibi.
Benimdir. Saatlik kiralar, parkta binerdik. Ama şimdi acısını çıkarıyorum, üstünden inmiyorum desem yeridir.
Babasına çok kızgındır.
Böyle bir çocuğa bisiklet aldım geçen yaz. Sonra oturduk beraber ağladık.
Hayat ne tuhaf be. Şimdi bile düşününce gözlerim doluyor.
Hayat ne tuhaf be. Şimdi bile düşününce gözlerim doluyor.
kiminin bisikleti orada burada atılır, kimi bisiklete hasret. bu dünyada gereksiz yanlışlıklar var.
güncel Önemli Başlıklar