hayatın içinden tebessüm ettiren küçük detaylar

Yaşanmış wn muazzam olaylar bence.

Bakın şimdi ben çocuklarla pek anlaşamam nedenini de bilmem sevgimi dışa vuramadığım içindir galiba. Bugün bir araştırma ödevi için bir ilk okula gittim.

Her taraf minik minik çcocuk kaynıyor ama hepsı de şımarık. Müdür ile konuşmam lazım odasını bilmiyorum tabii. Kendi kendime söylenirken kıyıda köşede olan gariban çocuklar olur ya hani onlardan biri geldi yanıma ne yaptığımı sordu ama o kadar kibar ve alçak gönüllü. Neyse tuttu elimden eli elimin içinde minicik kaldı tabii. Götürdü mudur odasına ama içeri girmiyor korkuyor bizim minik. Neuse konuştum müdürle onayladı. Bu beni dışarda beklemiş. Kapıdan bir çıktım zorla kendi sınıfına götürmeye çalıştı abla nolur bizim sınıfa gel diye. Kıyamadım. Derse girdik bu minigin yanında kimse oturmuyor arkadaşı da yok heralde. Birlikte dera işledik derse katıldık. Sanırım en iyi arkadaşı bem oldum. En önemlisi yüzündeki o gamzenin gün boyu düşmemiş olmasıydı.

Birinin sizi ailesi olarak gormesi.

etrafta dolaşan kedi ve köpekler, cıvıldayan kuşlar. neşe doluyor insan.

Kedinin köpegin kuşun senden kaçmaması...

yoldan geçerden herkese iyi günler diyen, yanımıza oturup dertlerini anlatan yaşlı amcalar ve teyzeler, gülümseyen gözleri parlayan çocuklar,mırıldayıp her yere sürünen kediler,sevildiğini hissedince dilini çıkarıp kuyruğunu sallayan köpeklerdir.