hayatı gönlünce yaşayamayan insan

Çoğu insan böyledir bence.Sürekli engeller çıkarmıyor mu karşımıza hayat.Şuan dünya turunda olmak isterdim tüm her şeyi arkamda bırakmak;istediğim şehirde istediğim hayatı yaşamak isterdim.Okuduğum bölümden de pişmanım mesela değiştirmek isterdim son senemde olmama rağmen.Lakin sadece istemekle yetiniyorum,bunu yapmam için ekonomik durumumun çok çok daha iyi olması lazım, iş bulabilmem lazım en kötü ihtimalle ve ikisi de yok.Şimdi ne mi olacak?Mezun olup kapalı duvarlar arkasında günün 8 ile 12 saati arası bir zaman dilimini harcayacağım.Elbet kazanacağım para .-Asgari ücretin biraz üstü-.Kiraladığım evin masraflarına gidecek.Sonra ne?Uyuyup uyanacağım bunaldım diyip evde içmeyeceğim çayı .Kafeye gideceğim birkaç sahte arkadaşla.Sonra belki ondanda sıkılıp evlenirim.Peki nerde benim hayatım?Adı var kendi yok.

Benim. işim bütün hayatımın damına koymuş durumda, bıktım..

Hayatı gönlünce yaşayan insanlar tarafından kiralanacaktır.

Ya kapasitenizin farkına varır, gönlünüzdekilere çeki düzen verir gönlünüzdekileri yaşarsınız ya da her şeye acele etmekle tüketirsiniz vaktinizi. Ne acıdır ki; insan, gönlünden geçirdiklerini çok nadir akıl süzgecinden geçirir.

Daha azıyla mutlu olmayı bilmek, Sizi kiralayanların arkasında, aceleyle geçen bir ömrü tercih edip her şeye ama her şeye acele etmekten daha kolay ve daha zevklidir.

insanların yaşama bakış açısıyla alakalıdır. Kimisi gezip, tozmayı eğlenmeyi severken, bazısında bu kültür yoktur. Kimi insan kafasında standart bir hayat tarzı belirler. Bu duruşun dışına çıkmaz. Kimisi de kendini mutlu etmekten hoşlanır.

hayatı kimse bütünüyle gönlünce yaşayamaz, ancak ara sıra "dellenerek", gönlünce yaşadığı hissiyle buluşabilir.