hayattan zevk alamamak

Hayatın monotona bağladığı zamanlardır.

Kız falan bulcan işte durmadan, hayatın başka türlü de bi anlamı yok zaten.

depresyonda olan kişinin yaşadığı durum.

Benimdir.

Kendi hayatım kötü zaten onu geçtim ama anlık bir espriye güldüğümde yanımdan geçen insanların mutsuzluğu hayattan anlık zevk almamı engelliyor.

Fark ettiyseniz "anlık" dedim.

Seks yapamamaktan kaynaklı durum.

Yollayın oradan bir tane sözlük kızı.

Uzun süredir içinde bulunduğum durum.

depresyonda olunduğuna işarettir.

sevilen şeylerden bile zevk alamamaktır.

pandemiden itibaren benim de içinde bulunduğum durumdur. hayır hastalık beni çok etkilemedi en azından zevk alamamamın tek nedeni pandemi değil ancak genel manada baktığımda çevremdeki kimseyi eskisi gibi mutlu göremiyorum 2019 kışından beri. bu illet başladığından beri şahsi olarak bakıyorum da ne sağlığım ne mutluluğum ne huzurum yerinde değil. üniversite bitti işe güce karıştım eyvallah ama duygusal ilişkilerde bir türlü dikiş tutturamadım, arkadaş çevrem değişti yeni arkadaş çevresi çok çekici gelmiyor, zorunlu hizmet için yaşadığım yer gerçekten kötü geliyor, sigarayı bırakmak istiyorum bir türlü tamamen bırakamıyorum, ülkenin ekonomisi ortada adam akıllı para biriktiremiyorum, sağlık problemleri yaşıyorum, mental olarak kendimi iyi hissetmiyorum, yeni hobiler edinsem de onlardan da maksimum doyumu yakalayamıyorum… bu liste o kadar uzar gider ki hepsini saymama gerek yok. yaklaşık 3 senedir kendimi eskisi gibi mutlu bulamıyorum hayattan gerçekten zevk alamıyorum.

sayın erikson sence de artık kimlik bunalımı ve karmaşası evresini geçmiş olmam gerekmiyor mu?

Bilincin ben'e selam verişi, kendine dönüşüdür. Çünkü zevk almak, dış'taki herhangi bir unsura yönelmenin zihin üstünde bıraktığı etkidir. Oysa kendinin farkında olan zihin o yönelime katiyen müsaade etmez, kişinin en mutlu olması gereken anda bile o zehirli oku fırlatır: neden.. hep bir neden ve niçin kurcalar zihni, ne yapıyorum ben burada der kişi, bacaklar hafiften titremeye, ruh karıncalanmaya başlar, sanki dünyanın yanından geçerken yanlışlıkla uğramış gibi hisseder kişi; ait olmadığı bu yerde, çıkamadığı bu girdapta debelenip durur..

"yerimi yadırgadım,
yerim olmadı zaten kendi mezarımdan başka..."