hayatta en çok utandığın an

Geçen yıl başıma gelmiştir. O zamanlar bir tekstil firmasında pazarlamacı olarak çalışıyorum, istanbul yenibosna'da bir müşteriyle görüşmemiz vardı. Gittim görüşmeye tabi, karşımdaki satın alma müdürü 33-34 yaşlarında alımlı bir bayandı. Neyse çay falan içtikten sonra iş ile alakalı konuşmaya başladık. Konuşma arasında bana "yeni misiniz?" diye sordu bende bunu "evli misiniz" diye kafamda translate etmişim çoktan. "hayır bekarım" diye çıkıverdi ağzımdan. Kadın 2. kez tekrarlayınca "ha çok özür dilerim evet 3 ay önce başladım buraya" diyebildim. tabi yine o an bilinçaltımda neler yattığını hala bilmiyorum bak. Görüşmenin sonucu mu ? olumlu geçti ancak utançtan ikinci görüşmeye ben gitmedim, başka arkadaşımı yönlendirdim.

o kadar çoktur ki sayamayacağım anlardır.

artık utanmıyorum. insan her şeye alışıyor.