hayata tutunacak tek bir dalın dahi kalmadığı an

ölümün en mantıklı geldiği andır şüphesiz.

(bkz: tutunamayanlar)

intihar bir kaçış değil reddediştir. bu yüzden belki düzeltir kim bilir?

tam da bağımlılıklardan kurtulucak zamandır, iyi değerlendirin..

hayatta tutunacak tek bir dalın dahi kalmadığı bir an varsa eğer; o da sevdiklerinin tamamını kaybettiğin andır.

biraz uyumak gerekir.

sıfırı tüketmek. (bkz: hadim edilmek)

lisedeydim.

öğle arası tatilinde evimiz uzakta olduğu,vakit dar olduğu ve servise verecek paramız da olmadığı için okulda vakit geçirirdik,kendi sınıfımdan ve sözel sınıfından bir arkadaş ile...

mütevazı bir öğle yemeğimiz olur ve yemeğin ardından da yarım saat kadar da ders çalışırdık.3 sene böyle geçmiş,lise son sınıfa gelmiştik.

ve bir kış günü...karın bayağı tuttuğu bir aralık günü yine o sade yemeğimizi yedik ve sınav stresinden biraz olsun uzaklaşmak için kar topu oynamaya karar vermiştik.okulumuz tepe bir yerdeydi ve okul alanına girmek için geçilen yola hakim bir yerde oynuyorduk kar topunu...

sayısal sınıfından bir arkadaşın geldiğini görür gelmez bir hınzırlık yapıp elime kar topunu aldım ve onun kafasına atmak istedim. yukarıdaydık ve arkadaş bizi görmüyordu.kar topunu aldım...sıktım...ve sıktım...arkadaşlarım nefeslerini tutmuş benim bu şakama odaklanmışlardı.ve kar topunu attım.

bir baktım ki arkadaş sırıtarak bana bakıyor.düşündüm ki kar topu isabet etmedi.tam "ulan ne ballı adamsın" diyecektim ki...başında kar yığını olan iri yarı bir adam kıpkırmızı bir biçimde bana bakıyordu.

benim betim benzim atmaz mı? kalp atışlarım hızlandı ve tutunacak dal aramaya başladım.

derken adam:

-"senin vicdanını s.kerim." demez mi?

ben daha bu küfrün benim anama,bacıma ve bilumum soyuma gelmiş midir diye çözmeye çalışırken adam çoktan okulun çevresinden uzaklaşmış ve sanayiye varmıştı.

adamın arkasından bakarken kulağıma kahkaha sesleri gelmeye başlamıştı.kendi sınıfımdan,sayısal sınıfından,sözel sınıfından olan arkadaşlar,yani 12. sınıfların hepsinden birer arkadaş sanki ayarlamış gibi o ana şahitlik etmişler ve karın üstünde yarıla yarıla gülmeye başlamışlardı bile...

o an yanımdakilerin hepsinin 11. sınıf olmasını çok istemiştim.böylece onlara son sınıf öğrencisi olarak "vicdanınızı s.kerim lan,bu olayı hiçbir yerde anlatmayın." diyebilirdim.

ancak çok geçti.öğle sonrası dersler başlamış ve 12.sınıf öğrencisi bütün erkekler bana "aaa şu vicdanı s.kik değil mi?" diyerek işaret etmeye ve sırıtmaya başlamıştı.

tutunacak bir dal ümidi ile rehberlik hocasına gittim ama cık,fayda etmedi. *

(bkz: soda şişesine oturup ölümü bekledi)

sürekli birilerine, bir şeylere tutunarak yaşanıldıysa çok önceleri yapılması gereken şey yapılır. intihar.

ölüm artık kapıyı çalmıştır.

Anne ve Baba'nın vefatıdır. Çünkü bu hayatta sizi karşılıksız sevecek iki insan anneniz ve babanızdır.

öyle bir an yoktur. tanım ; olmayan bir an.

hayattaki herşey insanın bakış ve görüş açısıyla dramatikleşir, ya da dramatizmini kaybeder. her an , her zaman yalnızdır insan zaten.

"alternatif" insan onun bittiğini düşündüğü anda biter. ama alternatif insan o bitti sanıyor diye tükenmez. insanın arzuları vardır, ve ulaşmak istediği neticeleri vardır, bu "neticelendirme" yi başaramamasını başarısızlık olarak addeder.

hayat sonuçta allah´ın insanın önüne koyduğu "yemek tabağı" gibi birşeydir. senin yapabileceğin en iyi şey "tabağın bitene kadar" yemeğini yemektir.

ilk başarı "elindekiyle yetinmek" ikincisi "elindekini geliştirmek" tir. esas başarısızlık, karamsar olmaktır. ama karamsarlık şartlar yüzünden olmaz. insan kendisi karamsardır, şartlar yüzünden değil.

ölmediğin sürece herşey değişebilir. herşey. tutunacak dal her zaman vardır. ne demişler - hayatta ölümden başka herşeye alternatif vardır. bir tek ölümün alternatifi yoktur.

en degerli insanlari ve sagligini kaybetdigin andir..

babayı tutacağınızın göstergesi olan andır.

Her şey bitmiştir sizce, kimseniz kalmamıştır, nefes bile alacak gücünüzün olmadığına inandığınız, sanki tüm insanların size düşman olduğunu düşündüğünüz garip bir ruh halidir. Göğsünüz sıkışır, ölsem de kurtulsam dersiniz. Ama her zaman birine ihtiyacınız yoktur insan ne kadar da yalnız yaşayamasa da kendine yetebilmelidir.