hayat save i olmayan bir oyundur

entry 8

"hayat save i olamayan bir oyuun mudur bilmiyorum be rüstem dayı" dedim ellerinden öperken.
geri itti beni. "el öptürmem ben" deyip çıkıştı. geri geldim. küçük kulübesindeki kırık tabureye oturduğumda sağ elini omzuma attı.

-iki kadeh doldur da ruhumuzu ıslatalım.

iki kadeh sek rakıyı koyduğumda tahta tabureye çenemden yakaladı. "bir kadın sevmiştim" dedi. "yıllar önce."
ilk kadehler tek nefeste bitirildi. ikincileri doldururken ben, o devam ediyordu anlatmaya.
"o da beni seviyordu. çok mutluyduk. her an özlüyorduk birbirimizi. gün geldi evlendik. balayı için kapadokya ya gittik."

sustu yaşlı dostum. ne zaman konuşması gerektiğine her zaman kendisi karar vermişti. bir keresinde altı ay susmuşluğu vardı. horoz dövüşünde tanımıştım kendisini. o melun gece çıkan kavgada sırt sırta verip altı godoşu dövmüştük. nezarete atıldığımızda sırtımdaki pardesüyü vermiştim kendisine. sabah beraber çıkmıştık nezaretten. ve bir daha da ayrılmamıştık.

"şakalaşıyorduk sevdiceğimle genç adam. mutluluktan ölmek üzereydik ikimizde. her zaman oynadığımız oyunu oynamaya başladık. körebe. ilk önce ben gözlerimi kapadım. kokusunu takip edip yakaladım ruhumun besin kaynağını. sıra o'na geldi. kapasın istemedim gözlerini. kabul etmedi. kapğadım. hep önüne gittim yakalasın diye beni. tam beni yakalarken gitti aşağı."

tekrar sustu yaşlı dostum. kim çizer kaderleri diye çok sormuştum yıllar önce kendime. cevabı bende saklı sadece. şu an o cevabı veremem yaşlı dostuma.

"aylarca koma da kaldı. bitkisel hayat dediler yaşadığı hastalığa. öldüğünü söyledi hastanedeki kanı en soğuk doktor. yığıldım kaldım. konuşmadım yıllarca. sustum.hep düşündüm. hayatı. ölümü. aşkı. her şeyi düşündüm... işin içinden çıkamayacağımda tek bir yargıyı kabul ettim. hayat dedim. bir oyundur. fakat hiçbir zaman durdurulamayan ve ara verilemeyen bir oyun."