bugün

Cevap veriyorum. eed.
(bkz: simulacres et simulation)
Tamamı olmasa da, zaman zaman kabus yaşatma özelliği vardır.

Her ne kadar yıpranıp, yorulsak da, kabuslarla olgunlaşırız, pişeriz, hayata, teslim olmayı öğreniriz.
Mutlu ve huzurlu günlerin değerini anlayıp,onlara özlem duyarak, terbiye oluruz bazen.
Belki de yaşam, Yaratıcı'nın bizlere anlatmak istediklerinin metaforudur. Bu yüzden kötülüğe izin veriyordur. Bir şeyleri idrak etmemizi istiyor bence. Bizler soyutsal bir boyuttaki bilinçlerizdir sadece. Bu hayat nihayete erdiğinde, orada her şey kusursuz olacaktır. Bizler de maddi evren gerçek olmadığı için şükredeceğizdir.
Şöyle diyeceğiz: "Neyse ki kabusmuş!"
güncel Önemli Başlıklar