haluk levent ten nefret etmek

surekli kendi kendine reset atan bilgisayarin kasasina balyozla vurmak gibidir.

ortaokuldan sonra kaçınılmaz olarak gerçekleşir

bateristi ya da gitaristi ile tanıştığınızda pozitif yöne çevirebileceğiniz insani bir duygu

çok küçükken rock müziğin haluk levent'ten ibaret olduğunu sanıp mecburenleşen bir sevgiyle halukleventsever olursanız ve biraz yaşınız ilerlediği vakit gerçeğin hiç de (b)öyle olmadığını görürseniz, durum haluk levent aleyhine dönüşür ve haluk leventten nefret eden güruh arasında ön sıralarda yerinizi alabilirsiniz. zira türkiye'de rock müzik yapmak hisli(!) insanlardan ziyade işi bilen insanlara kalmalıdır.

haber ekranlarının biraz borç bulsam herşey tamam diyen nefretlik insanı.ilk kasetini dinlediğimde yaşım 15-16 işte adamım dediğim ikincisinde of ya adam yapıyor diye içimden geçirdiğim kasetler arttıkça kulağımdaki bağırma sesinin artık isyan değil beni tırmalayan bir ses olduğunu anlamam çok uzun sürdü, o sıralar metallicanın haluktan şarkılar çaldığını bile düşünmüşümdür.alnından öpülük bayılan kızlar var birde, hey gidi blue çağı hey.

çalışanlarının maaşlarını bile doğru dürüst ödemediği ve onları zor durumda bıraktığı öğrenildiğinde daha da artması olası durumdur.

yıllar boyu beslenmiş bir duygudur fakat kendisinin çok az kişinin bildiği robin hood tarafı öğrenildiği zaman bir nebze hafiflemiştir.

yerli yerinde bi söz.

(bkz: yalnız değiliz hiçbirimiz)

bazı eski şarkıları ondan dinlediğimde hissettiğim duygu

Çok gereksiz olur.