güvenin sarsılması

genelde değer verilen insanlar tarafından yapılan olumsuz bir davranışa karşılık bir daha güvenememe hedesidir. *

gösterilen tüm iyi niyete, iyi niyetli tavsiyelere ve karşılık beklenmeyen sevgiye rağmen arkadaşın çekip gitmesinden doğandır. derinden yaralayandır. güven bunalımı yaratan, yalnızlığa sebep olandır.

değer verilen biri tarafından yapılıyorsa insanı çok üzen bir hadisedir. tekrar şans verilse bile karşıdaki insana telafisi çok zordur.

karşıdaki kişinin gözden düşmesi, sıfırlanmasıdır. artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.

işte budur dediğin şahıslardan yediğin tekmeler yetmezmiş gibi ardından sayamadığın tokatlarla karşı karşıya gelince yıkılan hayaller. yok olan değer yargıları. yanlış tanımışım sözcüklerinin havalarda uçuştuğu anlar.

insan kendinin bile neler yapabileceğinden habersizken,bi cinnet anında aklından geçirdikleri, bilinç altının aniden hortlaması vb. gibi durumlarda kendine bile güvenemezken başklarına güven, tanımlara güven, devlete güven sarsılmış çok mu garip..

kazanılması zordur, sarsıldığında ise tekrar elde edilmesi imkansızdır.

sarsmayınız.

güven karaca gibidir gittin mi bir daha gelmez.

şu an yasanan durum.
bas kahraman ben.

Bir dünyanın sarılması değildir.

Size ardından vedalaşması kalan duygunun durumu. Zira daha eskisi gibi yerine gelmeyecek o güven.

kurunun yanında yaşında yandığını gösterir.sen onun güvenini sarsarsın ceremesini biz çekeriz.

tanım: insanın hayata, diğer insanlara ve dahi kendine olan güven duygusunun köklü bir biçimde tehlikeye düşmesi durumudur.

elbette ki subjektivite kazandıracağım sevgili okur. çok uzun zamandır düşünüyorum, ciddi ciddi hissediyorum ve kafa yoruyorum bu konuya. güven önemli bir olgu benim hayatımda. olmazsa olmazlardan. köşe taşı. öyle bir şey istiyorum ki, düşünmeden bırakabileyim kendimi. 'yapmaz' dediğimde gerçekten güvenimi hak etsin karşımdaki. öyle bir şey istiyorum ki, o kadar güvenebilsin hayatımdaki insanlar bana. gerçekten hayatımda olan, gerçekten önemsediğim insanlar gerçekten güvensinler ki bırakabilsinler kendilerini. savunmasız, açık, şeffaf olabilsinler. çünkü böyle güzel insan, içi görününce güzel. karalarıyla, kabuklarıyla, yalanlarıyla değil. sadece ikili ilişkilerde değil tekli ilişkilerde de, yani kendinle olan ilişkide de güveni stabilize etmek çok önemli. yaşadığın olaylardan, durumlardan dolayı; hayatına aldığın yanlış insanlardan dolayı kendine olan güvenini yitirmemeli insan.

son 6-7 yıldır ciddi güven problemim var benim. öyle böyle değil ama. çok ciddi. inanmak neyse, her şeye çocukça çabucak inanabilirim belki.. ama güvenmek. o eksik işte. öyle bir şey olmuş ki, az önce bahsettiğim gibi sadece karşımdakilere değil kendime de güvenmiyorum. son 6-7 yıldır yapmam dediğim o kadar çok şey yaptım ki. bunca zaman hayatımda en çok değer verdiğim şey gururumdu benim. insan dediğin canlı her an her şeyi yapabilir, ben dahil. herkeste tek tek gördüğüm şeydi bu. kimse açık değil, kimse dürüst ve şeffaf değil, kimse o kadar güveni hak etmiyor.. bana onca yalan söyleyen herkes yüzünden ben şimdi kimseye güvenmiyorum. böyle hayat idame ettirilir mi, insan güvenmeden ne kadar mutlu olabilir, bunu tekrar kazanacak mıyım, yoksa kazanmamak mı daha iyi gerçekten bilmiyorum.

ister duygusal ister gündelik yaşamda yaşansın hiç farketmez, yıkıcıdır.

Bir yalana denk gelirsin ve sonra binlerce doğruyu sorgulamak zorunda kalırsın, yorulursun.
işte en acı tarafı budur.