gülünce yapılan anlamsız hareketler

insan toplum içinde her daim kendini frenler. gülme hadisesi uzadıkça frene basma aralıklar uzar. işte anlamsız hareketler o sosyal baskının anlıkta olsa kişi gündeminden düştüğü anlara denk gelir. kişi kendi olur. doğallık budur. ancak bu durum 'yüzde yüz doğal olmak yoksa iyi birşey değil mi?' sorusunu akla getirir.

sanki bir şeyi çiğniyormuş gibi ayakları yere vurmak.

oturduğum yeri yumruklamak. amacım ne aq.