bugün

dondurmam gaymak 'la tanınmış şu ara çocuklar duymasın semalarında gördüğümüz muğlalı oyuncu.
dün çok uzun zaman sonra biraz bakmak istediğim çocuklar duymasın'a tek katlanma sebebimdi. kafka'dan yaran örneklemeleriyle özellikle muğla şivesinin koparan etkisiyle ve hatta gözümde anannemi çağrıştırmasıyla beni aldı götürdü.
dizinin tek eğleneceli tarafı gülnihal demir'di. akla şu soru gelebilir: bir istanbullu belki de muğla şivesine aşina olmadığı için ne denli zevk alabilir vaziyetten? valla orası tartışılır lakin benim aldığım zevk tartışılmaz.
güldükçe kendime geldim moğlalı teyzemiz vasıtasıyla.
doğallık, budur!