bugün

öfkenin bende bıraktığı derin yarayı kapatmaya çalışıyorum şimdi. Acıyı hafifletecek başka sebepler arıyorum acıların derinliklerinde. kendimi olmayı hiç istemediğim durumların içine atıveriyorum. istediğim senden uzaklaşmak içinden kalbini parçalayıp çıkarak.
Acının tüm bedenimi kesip geçtiği zamanlarda gözlerimden bir damla gibi süzülüp düşüşünü izledim yine. Düşen o damlanın ardından da ağladım. gözümden her düşüşün başka bir ağıt gibiydi. Sen artık yoktun, yanağımda kurumuş bir gözyaşı iziydin artık.
Ve acılar da anılara dönüştü o damlalar kurudukca. parçalanmış kalbin artık tabiatın sonsuzluğunda kaybolup gitti. gözümden düştüğün o anda, yeni bir onur'la ayakta kalmayı tekrar denedi dünya.