bugün

recep tayyip erdoğan gibi olmaktır. bir numaralı ateisttir.
Şeytan gibi görüldükleri için saklama zorunluluğu hisseden insan eylemidir.
o konuda değişik söylentiler var haliyle. bir keresinde gizli meyhanecisi olduğunu söyleyen birisiyle bile tanışmıştım. yakın çevresindeki birkaç kişi ile birlikte bir-iki haftada bir uğrayıp rakı içtiğini söylemişti, bilemiyorsun tabii...
(bkz: böyle ibne gibi puşt gibi birşey)
benim gibi bireylerin bulunduğu topluluktur. ailem bilmiyor inanç olduğumu herşeye abartılı tepki veren aileniz varsa saklanılması gereken durumdur. anlayacağınız tanrıdan korkmuyorum ailemden korktuğum kadar.
Ogrenildiginde yayila yayila en sonunda peder beye ulaşıp gotunu sikmesinden korkulduğu için gizlenen bir şeydir. Ayrıca çevrede de cahil yok degil amk ateiste genellikle farklı bir gözle bakılıyor ve ister istemez canını sıkıyor. Bu yüzden bu ülkede bunu gizlemek daha mantıklı sanirsam.
5 vakit namaz kılan arkadaşın bir gün 'allah yok' demesiyle toplumdaki varlıklarını fark ettim. açık açık söyleyince tepki gösterdikleri için böyle oluyor.
ateistliğini bile rahatça yaşayamayan vatandaşın yaşadığı durumdur.
Bizde müsülman derler bu tipleree.aileden çevreden yahut doğrudan kendi karakter eksikliğinden daha ne bok olduğundan da haberi yoktur
ateistle satanisti aynı şey sananların olduğu toplumda en doğrusudur. Hiç belaya gerek yok.
gizlemeyin neye, nasıl inanıyorsanız o şekilde yaşayın.
- olm ben gizli ateistim
+bırak lan beni mi yiyon!
-olm valla bak, ateistim ben. Bi tek sana söyledim.
+yav bi sittir, inanmam
-inanmazsan inanma, allah biliyor ya o bana yeter.
eski ben.

babamın "yukarıda allah olsaydı, dünyada adalet olurdu" sözü ile başladı her şey. ateist miydi lan babam?
babam haksız olamazdı...
küçüktüm. dinle, kitapla çok işim olmamıştı o zamana kadar, gusül abdesti almanın dışına çıkamamıştım.

arkadaşlarım tarafından ilk camiye çağrıldığımda bahane buldum. iki , üç...
bu böyle gitmezdi. bir kılıf bulmalıydım.

sonra kelimelerin arasında boğulmaya başladım.
ateizm, deizm, teizm... "neyim lan ben" diye düşünüyordum hep.
ergenlik çağında kimlik bulma çabasıydı hepsi...

birkaç sene sonra buldum. hiçbir şeye inanmıyordum. kendimi dinle ilgili veya ilgisiz olarak nitelendirmek istemiyordum.
güzel bir cümle seçtim.
"önümüzdeki 15 yıl içinde herhangi bir dine mensup olmayı düşünmüyorum"

uzun zaman böyle gitti.
sonra yakın bir arkadaşımın facebook güncellemesini gördüm. "deist"
iyi cesaret diye düşündüm. ben de yapmalıydım.
o kadar cesaretli olamadım. "wtf" yapmakla yetindim.

birkaç sene sonra tekrar aynı kafaya geçtim.
"önümüzdeki 10 sene herhangi bir dine mensup olmayı düşünmüyorum"

şimdi mi?
yukarıda allah olsaydı, dünyada adalet olurdu.
türkiye'nin yarısından fazlası olmaktır. hatta iran halkının bir çoğu da böyledir.
Türkiye gibi ülkelerde normaldir. Ama bence olmaması gerekir ben nasıl inandığımı rahatça söylüyor, inançlarımı yaşayabiliyorsam onların da inanmadıklarını rahatça söyleyebilmelerini isterim. Tabi dinle dalga geçmedikleri saygısızlık yapmadıkları sürece.
Gizli dindar olmak gibi benim gibi.genelde dış görünüşümle ateist ve imansız biri gibi bilinirim.
(bkz: münafık).
ateist olduğunu açıkca belirten kitleden 100 kat tehlikelidirler.
Türkiye'de herkes sorulduğunda müslüman ama kim Müslümanlık ile yeterince bilgi sahibi olup ona uygun bir yaşam tarzı benimsiyor dersek bu sayı ciddi oranda azalıyor.

Evet bu insanlar belki söylem olarak tanrıyı allahı ya da yüce ilahi bir gücü reddetmiyor ama onun varlığına yönelik bir durum içinde de olmuyorlar. Bir de bu tipler var. Gizli ateistler demiyorum ama pratikte çok da farkları yok. Bu durumda söylediklerimiz değil yaptıklarımız bizi biz yapıyor diye düşünüyorum.
Sadece en yakın arkadaşım bildiği için bunlardan biri de benim. Ne zaman ki herkes inancını özgürce açıklayabilir duruma gelecek işte o zaman gelişmiş bir toplum olma yolunda ilerlemiş olacağız.
Benim yazıp taslaklarda saklamak.