gidersen yıkılır bu kent

ahmet telli'ye ait bir şiir.

gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında

yanlış adresteydik, 'kimliksizdik' belki
sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar
biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı
üşür müydük nar çiçekleri ürpeririken

gidersen kim sular fesleğenleri
kuşlar nereye sığınır akşam olunca

sessizliği dinliyorum şimdi ve soluğunu
sustuğun yerde birşeyler kırılıyor
bekleyiş diyorum caddelere, dalıp gidiyorsun
adını yazıyorum bütün otobüs duraklarına
öpüştüğümüz her yer adınla anılıyor
bir de seni ekliyorum susuşlarıma

selamsız saygısız yürüyelim sokakları
belki bizimle ışıklanır bütün varoşlar
geriye mapushaneler kalır, paslı soğuklar
adını bilmediğimiz doslar kalır yalnız
yüreğimize alırız onları, ısıtırız
gardiyan olamayız kendi ömrümüze her akşam

gidersen kar yağar avuçlarıma
bir ceylan sessizliği olur burada aşklar

fiyakalı ışıklar yanıyor reklam panolarında
durmadan çoğalıyor faili meçhul cinayetler
ve ölü kuşlar satılıyor bütün çiçekçilerde
menekşeler nergisler yerine kuş ölüleri
bir su sesi bir fesleğen kokusu şimdi uzak
yangınları anımsatıyor genç ölülere artık

bulvar kahvelerinde arabesk bir duman
sis ve intihar çöküyor bütün birahanelere
bu kentin künyesi bellidir artık ve susuşun
isyan olur milyon kere, hiç bilmez miyim
sokul yanıma sen, ellerin sımsıcak kalsın
devriyeler basıyor karartılmış evleri yine

gidersen yıkılır bu kent kuşlar da ölür
bir tufan olurum sustuğun her yerde.

giden sevgilinin ardından söylenen sözdür.*

''her şehir bir kadına benzer'' sözünü aklıma getiren bir şiirdir. aslında ahmet telli'nin ''anısı biz olalım bu sokakların'' şiirini anımsatıyor sürekli.

benim için yazılan şiir. şaka lan şaka. bu şiir güzel bir bayana yazılmış, tv programında öyle demiş. ben onların yalancısıyım.

ahmet telli de biliyordu;

hiç kimse için "yıkılmaz bu kent"...

mükemmel bir ahmet telli şiiridir,çaresizlik daha nasıl anlatılabilir ki.gitme kal daha nasıl denebilir ki.

hatun kişiye yapılmış olan bir eşşeklik sonrası, terkedilen bünyenin en güzel özür dileme yöntemi.* * *

ahmet telli'nin bir ayrılık sonrası yaşadıklarını inanılmaz betimlemelerle ve metaforlarla anlattığı şiir. acı çeken bünyenin acısını katmerlemekte bire bir olan şiir.

(bkz: 17 ağustos 1999 marmara depremi)*

(bkz: geldim gördüm yenildim ve öldüm)

http://www.youtube.com/watch?v=VhfuRU8QoqE&feature=related

ahmet telli'nin muhteşem bir şiiri... mekteplerde yalnızlık ve ayrılık adına ders olarak okutulmalıdır.

Ahmet telli şiiri. Dudak çatlaklarımızda yer bulmuştur.

Gidersen çatlar bu dudaklar.
Diller de durur mu,
Onlar da eşlik eder eski mısır'ın lanetli kuraklığına,
Fareler gezerken taş evimin saman çatısında,
Toza bürünür ışık hüzmesi,

Şimdi susmak zamanıdır,
Yaz firavun,
Hiçlik orkestrası Mısır'da.

Oh muhsin unlu