gezideyken çanakkale anıtlarında yiyişen talebeler

gözlerimle gördüğüm olaydır. zamanında istanbul üniveristesinde okurken her sene geleneksel olarak gittiğimiz gezide bizzat şahit olduğum gerizekalı harekettir. nu tip insanlardan ne bekleriz ayrı bir konu.

çanakkale'ye giderken otobüste matem tutması gerekmeyen gençlerdir.

üstelik o şehitlerin, şehit olmalarının sebebi de kendilerinden sonra gelecek bu nesillerin özgür bir şekilde yaşamaları içindir. yiyişmeleri de bir nebze bu özgürlüğün içindedir.

anıtların arasında birbirini sıkıştıran öpüşen koklaşan öğrencilerdir..genellikle anzak öğrencileri yapar bunu. anıtlarda yiyişmekle kalmaz hatta ve hatta mezarların üzerine yatarak sevişirler. anzak günlerinde binlerce kişi kurulan stadda değil mezarların üzerinde oturmayı tercih etmiş sonra da orda yiyişmeye başlamıştır. çevirmen olarak görev aldıgım ve almaz olsaydım dediğim etkinlikte polis amcamız mezarların kutsal yer oldugunu üzerinde sevişmemenin gerektigini cevirmemi istemiş aldıgı cevap karsısında da sok olmuştur.

fucking is a holy thing too.
sevişmek de kutsaldır.

bilinçli değil, zorla geziye götürülmüş kazma sapı kişilerdir. atalarının, kendilerinin rahatça yiyişebileceği bir ülke bırakmak için kanlarını nasıl akıttıklarını bir nebze olsun düşünmek yerine bok yiyen insanlardır.
(bkz: hormonlarına esir gençlik)
(bkz: ataların kemiklerini sızlatmak)

yiyişmek için fırsat kollayan, özgürlüğü okul gezilerinde yaşayabilen insanların yaptığı eylemdir.

medyanın tüm hamleleri ile "iç boşaltma" görevini ifa etmesinin sonucudur. sen manevi olarak içi boş nesiller yetiştirirsen(geçmişine küfretmeyi marifet sanan ortalık çocukları) böyle olur.

benim de şehit olduğum, bakakaldıkları, uyarmadıkları için şahitlerine küfrettiğim talebelerdir.