gecenin bir yarısı sokaklarda dolaşmak

can sıkıntısından yapılan iştir.

bugün tv izlerken birden aklıma geldi ve dışarı çıktım. gezerken bir yandan da çocukken geçtiğim yolları düşündüm. ogünlerde yaptığım saçmalıklar, oynadığımız oyunları düşündüm. ne güzel günlerdi ekmek elden su gölden idi. gün boyunca tüm sokaklarda gezer dururduk, eğlenirdik, gülerdik arkadaşlarla. tek derdimiz topumuzu aldırmamak ve bahçenin sahibinden kaçmak idi. bizim burda bir otaban vardı. bu otabanın arkasında bir kanal vardı orda yüzer sonrada otobana çıkar halaylar çeker üstümüzü kuruturduk. bir yandanda göt korksu vardı tabiki üstümüzde. ya yakalanırsak diye sorular hep içimizdeydi. ondan sonrada gider erik yerdik caminin avlusunda. nedendir bilinmez ama çalıp çırptığımız ne kadar ürün varsa gelir camide yerdik. pişmanım tabi ki de haram malı camiye sokuyorduk sonuçta. sonra şimdiki çocukları düşündüm. hepsinin elinde telefon var ve eğlence diye birşey bilmiyorlar. yazık ki teknoloji altında esirler. bakıyorumda bu gidişle artık bahçelere tel çekilmiyecek gibi görünüyor bide topu alan amcalarda olmuyacak. yazak ki ne yazık.