geçmişe özlem ve her şey kötü gidiyor hissi

çocukken insanın üstünün çamur olmasına bile gülüp hehe diye sevinebilecek kadar basit mutluluk anlarının yerini, bugün işe giderken paçanıza sıçrayan çamurun siniri almış.arkadaşlar arasındaki kavgaların konusu sana sakız borcunu vermeyen ali'den, iş yerindeki her sabah fırça atan müdür ali'ye dönmüş.değişim kaçınılmazdır, ama biraz kaçılabilir olmasını ister insan. bugün sokağa çıkıp mahalledeki apartmanların zillerine basıp kaçmak sizi aptal gösterir.oysa dün nefesiniz tükenene kadar koştuğunuz, yanınzdaki mahallenin piçleriyle birbirinize bakıp gülüştüğnüz o akşam üstü yok artık. ne arkadaşlarızın piçliği orda kalmış, ne de ziline basıp kaçtığınızda arkanızdan "eşşek herifler" diye bağıran basma entarili teyze.. akşam olunca annenizin söylene söylene sizi masanın başına oturttuğu ödevlerin yerine sabaha yetişecek projeniz almış.bir de hocanız her yaptığınıza bir kulp bulmasa daha iyi olabilirdi ama..çocukken sadece oyuncak olarak gördüğünüz o tabancalardan çıkan serseri kurşun daha 3 gün önce komşunuzun kızını hastanelik etmiş.herşey sizin kadar küçük değilmiş anlaşılan, zaman aşımına uğradık.
Edit: ekşiden alıntıdır.