bugün

saatler boyu bilgisayar karşısında çizim yapmakla mümkün. belli bir vakit geçince bulanık görmeye başlanıyor. ardından zihinsel faaliyetler duruyor. (bu cümle beynin iflas etmesinde olacaktı.)

sözlüğe yazarken bile saçmalamaya başlanıyor son durak olarak. malum gözler beyine komut veriyor. ( ya da beyin mi veriyordu komutu?)

işte öyle bir şey.

mecbur kalmadıkça çizim yapılmaması dileğiyle...
saatlerce aptal kargacık burgacık fotokopileri okumak sebebiyle meydana gelen yitimdir. son geceye bırakılan ders notları uğruna, göz de beyin de iflas eder. geçmiş olsundur.
(bkz: pes 2009 da rövaşata)