bugün

Diyarbakırlı yazar Mehmed Uzun'un bir sözüdür. Kendisi de çok sevdiği, doğduğu topraklardan sürgün edilip isveç'te yaşamak zorunda bırakılmıştır. iskandinavya'da, sürgün hayatında boş durmayıp, kürtçe romanlar kaleme almıştır. Neredeyse bütün romanlarında hem kendi acılarını, hem de mazlum bir halkın acılarını görmek mümkündür. Böylesine duyarlı bir aydın, yüzyıllarca yüzü gülmemiş bir milletin yaşadıklarını çok güzel bir cümle ile ifade eder: fırat kürtlerin kaderini bilseydi tersten akardı...