fotoğraf çekilme anındaki poz verme psikolojisi

fotoğraf çekmek bir sanattır.öncelikle bunu vurgulamak isterim.bildiğiniz üzere sözlüğümüz sanat aktiviteleri açısından önem arz eden sözlüklerden.sanat demek,farklılık demektir.kişisel bir şey tabi ki herkes sanat budur şudur der,kimse de bir şey diyemez.fakat fotoğraf çekilirken,insanın neden dumur olduğunu düşündüm ve şu sonuca vardım;

öncelikle fotoğraf makinesini görmeyen birini düşündüğümüzde, hiçbir şey yokmuş gibi çektiğinde flaş patladığında ve kişi bunun farkına vardığında, 'ne yaptın ya,sil hemen' cümlesini yöneltir.çoğu kişi bunu der.anladığım kadarıyla bunu diyen kişi,kendini beğenmemektedir.düşündüğü şey,bilincinin çok çok altında,kendine güvenmeme sorunudur.biri gördüğünde zaten kendisi umursamayacaktır,fakat tam o an,kötü bir durumda olmamasına rağmen hayatında yaşadığı güvensizliği açığa vurur..

ve sıra geldi fotoğraf çekilirken verilen poza;

artık güvensizlik sorunu ortadan kalkmıştır,kendine güvenme hali ile,hadi şimdi çek denir ve saçma pozlara girilir.bu da aslında kendine güvendiğini belli etmesine rağmen,güvensizliğini gizleme çabasıdır.verdiği poz ile kendini ne kadar beğendirmek istediğini belli etmeye çalışır.

fotoğraf ile uğraşan usta biri;insanın karakterini fotoğraf çekerken anlar..

Daha çok kızlarda görülen bi psikolojidir. Genellikle kafalar sağa veya sola yatar, yüze yapmacık bi gülümseme hakim olur, vücutta hafif bi kasılma başlar ve fotoraf çekilir.

insani ister istemez kasan durumdur. hele anneye poz vermek çok zordur.

götü, başı nereye koyacağını bilememe durumudur.

izlemesi zevkli olan durumdur. orada fotğraf makinasını alıp silmeye çalışan (genelde bi kız olur.) ve fotoğraf makinasını vermemeye çalışan birisi olur (genelde erkek olur). *

(bkz: porno yildizinin nurlu yuzu)

fotoğraf makinesine bakarken gülümsemenin, çeken kişinin eziyet derecesinde uzun süre beklemesiyle yavaş yavaş sinirli bir şekil alması.

vesikalık fotoğrafsa bahsedilen rezalet bi durumdur. fotoğrafçının "eveet şimdi sol omzunu azıcık düşür, kafanı geriye doğru at, gülümse hayır o kadar değil abartma" gibi yönlendirmeleriyle strese girip "abi ben böyle duruyorum ama düzgün çıkıcana emin misin sen bu fotoğrafın?" diye sormaya sebebiyet verir. vesikalık fotoğraf çektirirkenki psikoloji hiç bi şeye benzemez.

fotoğraf çekme işinin uzaması halinde; aynı surat ifadesi, aynı mimikler, aynı duruş şekliyle poz verebilmek için; insanın tuhaf şekillere girdiği vakidir.

poz veren kişinin aklından o sıralarda; daha önce güzel çıktığını düşündüğü resimlerdeki hali geçer, ve o güzel çıktığını düşündüğü resimdeki duruşu uygulamaya çalışır.

içinde bulunulan en absürd durumdur. bir de fotoğraf makinesinin azizliğine uğrayıp çekilemezse fotoğraf aynı pozda kalma durumuyla karşı karşıya kalınır. bu da çok kötüdür. sakın bu duruma düşmeyiniz.

20 yıldır çekilen hiç bir fotoğrafta bir şeye benzememem sonucu artık tamamen bünyemden attığım, fenomen olarak kabul edilesi durum.

"lan gene çirkin çıkacağım" şeklinde düşüncelere kapılmaktır.

O kadar çabaya rağmen yine de kendini fotojenik bulamama durumudur...

kızlarda genellikle yan dönüp bir bacağını havaya kaldırma şeklinde kendini gösteren psikolojidir. bu hareketle beraber suratın da şekilden şekile girmesiyle kendini güzel ve çekici bulan kız şaklaban durumuna düşer.