fiziksel sorunu olanın ruhsal bozukluğunun olması

malesef çok doğru bir genellemedir. insanların fiziksel kusurları zamanla kompleks haline gelir ve ruhsal yapılarına ciddi hasarlar verir.

sıfatın zamirde tezahürü.

bir insanın kendinde fiziki, biyolojik eksikliğin hissedilir olmasının bütün bir bedenini, iç dünyasını etkilememesi düşünülemez. insanın içinde aşılmaz uktedir. zorda olsa bu durumu aşan, hiç bir şey yokmuş gibi hayatını sürdüren kimseler yok mudur, elbette vardır. esasında bir insandan beklenen davranış da bu olmalı. eminim ki, bu durum benzeri talihsizliği yaşayanlar, müthiş bir mücadele içindedir, kendi kendisiyle savaş halindedir, bu savaştan mağlup veya zaferle çıkmasının en önemli etkeni çevresinin onunla münasebet şeklidir.

sürekli merhamet çemberi, aman dikkat, şöyle otur, böyle yat; iyi niyet dolu sandığımız, aslında eksikliği sürekli hissettirilen haller, insanımızın iç dünyasına kapanmasının yollarını döşer, mağlubiyete götürür kendisiyle savaş halinde ki insanımızı.

psikologların da hem fikir olduklarından şüphe edilmeyen tarz, yardım ama hissettirmeden.

diyelim konuşma zorluğu çeken, halk arasında kekeç-kekeme diye anılan, cümlelerini tamamlamakta zorluk çeken bir insanla konuşurken, leb demeden leblebiyi anlama halinde olunmamalı, diyeceğini hissetseniz bile sabırla insanımızın cümlesini bitirmesine fırsat tanınmalıdır. insanımızın zorda olsa cümlesini tamamlaması, ona inanılmaz haz verecektir. kendinin sosyal çevreden izole olmama kavgasına katkı sağlayacaktır.

çevre, muhit ve doğru insani davranışlar, refleksler çok önemlidir.