bugün

Türkiyede sucuğa karıştırıldığı söylenir, farkında olmadan hepimiz yemiş olabiliriz ama farkına varıldığında kötü hissedilebilir.
italya'da sardunya adasında başa gelmiştir:
bir barbekü partisi düzenlenmektedir. Sadece italyanca bilen italyan gençleri ve aileleri, hiç mi hiç italyanca bilmeyen türk gençlerini davet etmişlerdir. Tadı hala unutulamamış güzel ev yapımı şaraplar, güzel ordövr tabakları derken sıra barbeküye gelmiştir. Etler gelir,
tavuk eti değildir, inek, dana, kuzu, koyun, domuz da değildir..
italyanca-türkçe / türkçe - italyanca fono sözlük ele alınır. ne eti diye sorulmaya çalışılır. Çok sevecen italyan gençleri sessiz sinema oynar gibi hayvanı analtmaya başlarlar, türk gençleri inanmak istememektedir, anlamsız bakmaya devam ederler. italyan gençleri gözümüze sokmak ister gibi, sözlükten 'at' kelimesini bulur. O anda ağıza atılan et parçası boğazdan geçemez. Türk gençlerin tabakalrındaki etler bi anda kaybolur, konu değişir, 'hee şarap çok güzel, güzel...' diye sözlükten bakılarak iletişmeye devam edilir.
türkiye de her insan mutlaka yemiştir. çok anormal gelmemelidir aslında inek de ot yer at da hatta at da yağ yoktur. hem eski türkler de yemiştir zaten.
(bkz: iğrençsin oğlum sen)
1 tl ye tepeleme sucuk, sosis, salamla dolu sandwich + ayran veren bir yerde yeniyorsa farkında olunmasına rağmen yenendir. zira ufak bir bakkal hesabı ile bile malzemeler + sabit giderlerin 1 tl nin çok üstünde olacağı anlaşılır. zira ayağı sakatlanan bir atın vurulduğu ve etinin türkiye'de bilinçli yenmediği düşünülürse; maliyetler yeterince düşmektedir...