bugün

herkesin adres değişikliği yaşamasına inat yıllardır aynı parkın, aynı duvarının, aynı köşesinde dilenen orta yaşlı, vücudunda bir engel olduğunu bildiğim ama sanki neresinde olduğunu kimsenin çözememiş olduğuna inandığım bir dilencidir kendisi.

çarşıdan dönüyorum, hava sıcak dilim dışarı çıkmış ve sadece evime girmek istiyorum. bu vatandaşın önünden yine umursamaz bir şekilde geçiyorum. her daim ardımdan bir şeyler söylendiğini duymuşumdur ama adamın ne dediğini net olarak hiç duyamamıştım. şeytan dürttü yavaş geçtim.
bir ses...
- vicdanını s.kim..
benim koptuğum andır. yüzlerce kez ben bu küfrü yemişim demek ki çünkü hiç para vermedim ve hep ordan geçtim. al bana dövmek için sebep. tamam bayanım ama adam kum torbası gibi zaten.

büyük bir hışımla üstüne yürürken bağırdım
-ne diyorsun sen hemen tekrarla..!

el-kol ve yürüyüşümdeki öfkeden korkmuş olmalı ki;
+seninle ilgisi yok abla

dediğinde içimde evire çevire dövme isteğimle gülme krizine girdiğim andır.