eve yalnız dönmenin bir rengi vardır

tıpkı kan gibi bir renktir. bunu bir bardak suya anlatmaya çalışsanız , sizi bekleyen çicekleriniz ölür.
Bu defa da eve dönemezsiniz.
Bu yüzden kimselere anlatamazsınız bu rengin nasıl bir şey olduğunu ve ömür boyu içinizde kalır ağrısı.
Bu rengi eviniz bilir belki ; su dinler balkon yıkılır , pencereler açılır , elma ekşir belki ama yinede insanlara anlatamazsınız.
Çünkü anlatsanız da anlaşılmayacak şeyler vardır bu dünyada.
Öyle bir yer ki burası, kimseye dinletemediginiz şeyler vardır.
işte bu yüzden bir tarafı hep yalnızlıktır insanın.
Yüzü hep yalnızlığa dönüktür.
Ve zaten günü geldiğinde insanı öldürecek olanda budur.

Enteresan bir ifade. Ben eve yalniz da donsem bir kadinla da donsem renkler hep ayni. Gri.