bugün

Dövülesi, sinir bozucu yaratıklar.
Ayrıca bilgisayar, telefon, kitap-defter ne varsa karıştırırlar.
çüklerini de gösterir bunlar.
eve geldikten beş dakka sonra hepsini toplayıp odaya kapattığım, şirin ama pek yaramaz olan yaratıklardır.
bilgisayarın da gariban bir makina olduğu ve canının çıkarılmamasının öğretilmesi gereken çocuklardır.
Gizlice dövülmeli.
Evdeki elektronik bütün eşyalara zarar vermekten başka bir işe yaramazlar. bilgisayarımı bozup da yaşayabildikleri için şükretmeliler.
eli ısırılası yaratıklardır. bu sayede başkalarının bilgisayarlarına yada başka aletlerine zarar veremezler.
bir keresinde iki tanesini ciddi ciddi dövdüğüm çocuklardır.
abla bu neee sorusunu kişiye yönelten tipi tipdir!
annelerinin göremediği kör noktaları tespit edip sıkıştırmışlığım vardır.
piano için çözüm bulamadığım yaratıklardır. her geldiklerinde dan dan dan güzelim müzik aletinin canına okuyorlar. yapma demenizden de anlamaz bunlar.
sahte gülücükler ile başlayan muhabbet çocukların sanki o gün için programlanmışçasına deliliklerini giderek arttırması ile birlikte yerini asılan suratlara ve sıklıan parmaklara hatta ısırılan dudaklara bırakılır . dur durak bilmeyen bu yaratıklar
en sonunda pes etmenize ve çocuklara ufaktan ufaktan sinirlenmenize hatta çocukların reaksiyonlarına bağlı olarak giderek zıvanadan çıkmanıza sebebiyet verir .
orayı burayı karıştırmak,
odalarda koşuşturmak, evi dağıtmak, götü yırtarcasına bağırmak ve,
duvarlara resim defteri muamelesi yapmak gibi,
dövemeyeceğinizinden emin, bilgisayarınızın ya da size ait herhangi eşyalarınızın amına koyan mikemmel, mütiş * yeteneklere sahip çocuklardır.

iteceksin böylesini koltuktan tepe üstü, aa düştü süsü vereceksin.
"zikim taşağıma denk, götümle trampet çalarım" tavırlarında olurlar.
küçüklerse başa beladırlar, ödev yapıyorsunuzdur getirirler yanınıza o da yanında sessiz sessiz resim yapsın abisi falandı filandı çocuğu atıp kaçarlar çocuk kağıdı değil defterinizi boyar isyan edersiniz onlar misafirdir terbiyesizlik olur yapılmaz öyle der sonra bi de anne babanız.
her geleni kağıt kalem ister bide bunların.
onların tabiriyle ''koşmaca'' oynayarak ve çığlık atarak insanın sabrını tüketen, birkaç saat içinde evin şaftını kaydıran veletler.
kağıt kalem isterler ve kağıt yerine duvarları çizerler.
(bkz: sanatsal ruhlu çocuklar)
en yakın derecedekinden en uzak komşunun çocuğuna, bunların hepsi piçtir.
benim kardeşimi odaya kilitlediğim gibi kardeşimin de odaya kilitlediği çocuklardır.
asosyalliğimin en iyi getirisidir gelen hiç bi misafirle konuşmam ve bu sayede yanıma bile gelmek istemezler * *
ailenle aranın açılmasına ilk start verenlerdir. yatağını bile gasp ederler.
iş yerine gelenlerle, kapışacak çocuklardır.
sürekli bilgisayarınıza yavşayan çocuklardır.
yanımdaki oku burayı "ne kadar ağlarsan ağla seni bu bilgisayara dokundurtmayacağım piç. nihohahaha"
tüm suçlamaları sonuna dek hak eden, ciddi bir şiddet uygulanmadıkça durulmayan yaşam formlarıdır.

gelin şimdi çocukluğuma inelim:

bundan yaklaşık 10-15 yıl önce. şimdi hatırlamadığım bir komşumuz benimle yaşıt olan çocuğuyla bizim evde misafirdir. çocuk evde kendi halinde fink atmakta, ben de peşinden mal gibi koşturmaktayımdır. bir ara eline geçirdiği bir çay kaşığını katalitik sobasının hava üfleme deliğinden içeri atmayı başarmış ve benim yoğun tepkime maruz kalmıştır.

işte geçen seneye kadar o bir tarafına çay kaşığı sokulmuş katalitik sobasıyla ısınmaktaydım, bu kış doğal gaza geçince biraz sinirim yatıştı.
güncel Önemli Başlıklar