evden bagimsiz kadinlar

kadın tanımlayan başlıkları karşı cinsin eline bırakmamak adına, tam bir işbirlikçi gibi davranmış yazar tespitidir:

bu dişi mahlukatın küçüğü, daha bebekken her fırsatta kapı önüne atarak belli eder kendini. akranları (ve daha makbul olanları) analarının yanından bir kol boyu mesafeden fazla açılmazken, bunlar önce kıçlarını devire devire evin önüne, bahçeye, sokağa kaçarlar. sokakta oynamayı severler.

bu kızlar büyüdükçe evde ne bulaşığa el sürerler, ne de herhangi bir feminen faaliyette yer alırlar, ev uyunacak, karın doyurulacak yerdir.

okul dönemiyle birlikte bu kızların evde geçirdikleri vakit de azalır. eve girmemek için yapılması gereken her şeyde yer alır bunlar, antrenmanları vardır, kurslara giderler, ark.larla dolaşırlar, okulda aktif görevler alırlar. eve girmesinler de...

büyür kadın olurlar, iş güç sahibi olurlar, bazıları işi anne olmaya kadar götürür. ama onlar asla ev kadını olamazlar. ütü yapsın, evi toplasın, çocuğa baksın diye doğuştan ev kadını kadınlara kazançlarının tamamına yakınını vermekten çekinmezler.

bunların kadınlık yolculuğu boyunca cinsiyetleri önüne hiçbir zaman "ev" alarak tamlanmaz. ev kızı olmazlar, ev kadını olmazlar, ev hanımlığını beceremezler. en çok da anne, kayınvalide, görümce, elti, komşu ve okul aile birliği başkanı gibi diğer kadınlar tarafından "lanetli" addedilirler.