bugün

ilk önce ben donuyorum ve şöyle bir ışığa bakıyorum Daha sonra deprem oldu galiba demeye fırsat bulamadan evden herkes tüymüş oluyor. Gene ben dım dızlak salonlarda.
Sonrasında ev sizin üzerinize oturur. Allah korusun.
Yerin adeta halı gibi kıvrılması ile önce şaşkınlık tedirginlik korku derken o sesin sonradan duyulması ile telaşa girdiğimiz doğa olayı.
Deprem esnasında yapılması gerekenleri unutup kafadan bir yol izlemek.
Dayyib babaaaa diye bağırmaya başlamama sebep olur.
Ama unutulan şey tayyip tanrı değil .s
Lise bir veya ikiyken evde annemle televizyon izlerken birden sallanmaya başladık. baktım televizyon ünitesi bayağı sallanıyor. Gidip direkt televizyon ünitesini tuttum, yere düşüp mahvolmasın diye. Annem de deli gibi bağırıyor ''bırak onu, altında kalacaksın'' diye. Ah anne ah tek katlı evde yaşıyoruz, depremde büyük ihtimalle ölmeyiz. Televizyon ünitesi devrilip yıkılsa televizyon ve vitrinlerdeki her şey kırılacaktı.

bu anım aklıma geldikçe annemin bağırmasına gülerim.*
Aniden olunca kötü önceden haber verse ona göre hazırlanırım.
fark etmem. Oturduğum ev eski ondandır derim.