bugün

yaşanılanların hatırlanmasından mutluluk duyulan ,düşündüren kimi zaman güldüren ama her zaman ''nerde o eski günler'' dedirten nostaljidir...
(bkz: nostalji)
bazi bazi sozlukte gecirilen gunlerin ardindan hissedebildigim ozlem duygusu. a$kla me$kle yanan bunyeler, anket zeminli ba$liklar actikca ozluyorum bazi yazarlari ve inanilmaz yaratici ba$liklari. .mina koyim ki sabah sabah kufur etmeme sebep olmu$tur bu ozlem. sayende gunahkar oldum lan allahsiz kitapsiz sozluk.
aslında insanın hep daha iyiyi ve fazlasını istemesinin bir nedenidir. birbirine zıt olarak görünsede bu böyledir.
aslında bugünden hiçbir farkı olmamasına rağmen sıklıkla özlemi çekilen durumdur. nefret ettiğimiz bir zaman dilimi veya direk olarak şu an geçmişe döner, ve o eskidikçe garip bir şekilde biz de daha fazla özlem çekeriz.

(bkz: ashes to ashes)
(bkz: dust to dust)
yaşlandıkça zorlaşan hayat'ın uyguladığı şiddetli baskı nedeniyle bünyenin olanlara bir çeşit tepki vermesi.

(bkz: yaslandikca artan anilarin depresme sikligi)
yaşadığın anın değerini bilememekten kaynaklanan özlemdir.
bişeyler kaybedildiği zaman değere binermiş.
iki gün önce annemle konuşurken bana dedi ki:
eskiden ne güzeldi, tüm çocuklarım yanımdaydı, hepsi avucumun içindeydi. ama şimdi hepiniz bir yerdesiniz ve beni hiç bir şey mutlu etmiyor. hala içim acıyor, sol yanıma cuk diye oturdu bu söz.
sanırım yaşlandıkça ortaya çıkan durum. evet yeniliğe bir yanınız hep uyum sağlıyor lakin eski olan her şey özlemle anılmaya başlıyor. Yeni şarkıları,filmleri, insanları, tatları sevemiyorsun mesela.
kuyruğu titretmeye yakın hissedildiğinde artan özlemdir.
Duyulan özlem aslında güzel hatıralara. Yok muydu o zamanlar mutsuz olduğumuz zamanlar. Elbette vardı. Belkide zamanla mutsuz anlar mutlu anlara göre ağırlığını arttırmıştır.
bence hiç bitmeyen bir şeydir. hayatınız ne zaman sıkıcı,monoton veya ters gitmeye başlasa eskiler akıla gelir ve geçmiş özlenir. tabi geçmiş özlenirken de şuanınızın tadını çıkaramazsınız. bu böyle devam eden bir paradokstur.ölünce film biter.
odunlu hamam sobası vs gibi eşyalarda kendini belli eder.
Saatler geri alınırdı. 6 yaşında ki çocuklar karanlıkta okula gitmezdi. Göz gözü görürdü.
Bende şu sıralar çokça hissedilendir.
son zamanlarda giderek daha da arttı bu duygu. bir yandan eskileri özlüyorsun, bir yandan da içinde bulunulan sıkıntılardan kurtulmak için gelecekteki zamana gitmek istiyorsun. ama zaman geçip gittikçe aslında zamanı durdurmak istiyorsun.
bu özlem hele de yatmaya yakın geldiyse geçmiş olsun uyku kaçar. hayatın film şeridi gibi gözünün önünden geçer yaptığın aptalca şeyleri hatırlayınca tekrar utanırsın. o an için senin hayatının en önemli meselesi şuanki hayatında bir anlam ifade etmiyor.
ayrıca buna sebep olan şeyin zirgarnik etkisi ile de ilgisi olduğunu düşünüyorum. her neyse, kafayı yastığa koyup acaba şöyle yapsaydım nasıl olur demeye devam...
Takıntı haline gelmemeli. Şimdi de gelecekteki eski sonuçta.
insanın yakasını bırakmayan ve hayatına güzel yenilikler katmada zorluk çeken birçok insanın nostaljiye bağlaması ve yılların ardında bırakmış oldukları o güzel ya da öyle düşündüğü zamanlara duydukları derin bir duygu. Eski belki şimdikinden pek de farklı olmasa da eskiyi gözümüzde özlenir kılan şey belki de geçmişte birlikte olduğumuz ve kalbimizi ve ruhumuzu açarak birlikte bir şeyler yapıp hoş sohbetler etttiğimiz insanlardır, evet.
yeninin eskiyi aratmasından doğan duygu.
nereden geldiydik hımına dedirten durum.
2023: 2021 yılı ne kadar da güzeldi, bu sene çok iğrenç Falan filan.

2025: 2023 ne kadar da güzeldi. Bu yıl çok berbat.

Böyle devam eder, bu döngü.
Mazi kalbimizde bir yara, görüp de hiç uyanmak istemeyeceğimiz bir hülyadır.

Neyse önümüze bakalım...
görsel

bu gözler bunu da gördü..
bence eskinin güzel olmasının nedeni hatıralar ve eski olmasıdır bence. eski olunca günümüzden farklı olduğu için insana güzel geliyor. mesela 30 yaşında biri 10 sene önce 20 yaşındaydı ve o zamanları özlüyordur doğal olarak.