bugün

daha dün gece baktım gözlerim doldu bir anlığına sonra aktı o yaş telefon gmail'e yedeklemiş fotoğraflarımızı beni deldi geçti kalsın dedim ilerde hatırlar "ulan ne güzel sevmişim be" demek istiyorum.
Duygulandırır. Dvd lere yazdığım bol bol fotoğraflar var. Her fotoğrafın anısı var be... O fotoğraftakilerim çoğu şimdi yok ama anıları unutulmuyor.
duygulandırır. çok eskiye gidildikçe nedense içten içte bir huzursuzluk başlar.
ama çok eskiye değilde bir 5-6 sene önceye gidildiğinde aaa ben eskiden baya yakışıklıydım be ne oldu da böyle oldum denile de bilir.
Vay mk diyip gülümsetir.duygulandim lan
can acıtır. artık ne o fotoğraftaki yerler vardır ne de arkadaşlar. şehrin dev bir inşaat iskeletine dönmüş, ruhsuzlaştırılmışsa daha da acıtır. en çok koyan da rakı tokuşturacak kimsenin kalmamış olmasıdır.

yine de bir umut beslersin, her şey düzelecek diye. o fotoğrafların yerine yenilerini çektireceğiz diye düşünürsün.
en sevdiğim tarafı sanki o günlerdeymişiz sanki yarın ilkokula falan gidecekmişim gibi bir his gelir içime. yani sanki sınıftaymışım gibi o güne geri gidiyorum. buda o zamanlar düzgün olan psikolojimi falan hatırlatıyor beni mutlu ediyor. ne bileyim son zamanlarda meditasyonum oldu.
Çok güzel bir his. Bazen hüzün bazen buruk mutluluk, az da pişmanlıklar yaratır.
Geçenlerde köydeki evde eski sandığı karıştırırken uzun zamandan beri bulamadığım fotoğraf albümünü buldum. Bütün işi gücü bıraktım, saatlerce fotoğrafları inceledim tek tek. En yenisi yirmi yıllık. Hele bir tanesi var renkler, detaylar öyle net ki! Köydeki evin balkonundayız. Babaannemin kucağındayım. Beyaz tülbentinin kokusu dün gibi aklımda. Arkada kocaman çam ağacımız. En arkada deniz... babaannem toprak oldu, çam ağacı kesildi. Deniz yerinde ama eskisi kadar mavi değil sanki. Kendime hiç girmiyorum. Albümü bulmam iyi mi oldu kötü mü oldu onu da bilmiyorum.
Bir zamanlar sabah akşam hiç sıkılmadan konuştuğun, sürekli birlikte vakit geçirdiğin kişiyle selamlaşamayacak hale geldiğinde o güzel günlerden kalan sarmaş dolaş mutlu fotoğraf karelerini görmek insanın zoruna gidiyor sözlük.
Eski fotoğraflara bakıp da mutlu olabilen bar mıdır?
(img:#1880899)
Benim için bir zaman yolculuğu ve o anı hızlıca tekrar yaşamak, bir nevi astral seyahat, istem dahilinde dejavu.
'fotoğraf, zamanı mumyalamaktır' der andre bazin, sinema nedir adlı kitabında.

bu cümlenin, hayatımda yeri inanılmaz büyüktür. bir fotoğraf, o anı mumyalar ve yıllar sonra da o fotoğrafa baksaniz, o an yaşanan mutluluğa, hüzne ve türlü hislere, düşüncelere tekrar tekrar şahit olursunuz. 

bu yüzden, kimi zaman hüzün verir eski fotoğraflara bakmak, kimi zaman ise yüzde acı bir tebessüm bırakır.
buruk bir gülümseme yaratır insanda.
Kimi zaman üzer. Derin bir iç çektirir.
Eskiden sevdiğim ve şu an yanımda olmayan insanların fotoğrafları ise bakamam çünkü öyle fotoğraflar yanımda durmaz siler geçerim. Anıları olan güzel fotoğraflar ise gülümsetir.
Büyük keyif alırım. Ama kimi zaman buruk, hüzünlü bir ruh haline sürükler insanı. Aradan 15-20 yıl geçmiştir, belki daha fazla. Yıllar, o anlar film şeridi gibi tekrar akar gider gözünüzün önünden. Bazen bir tebessüm belirir yüzünüzde bazen de gözleriniz buhulanır. Derin bir iç çekersiniz. Özellikle fotoğraftakiler hayatta değilse daha bir koyar insana.
Genelde üzen eylemdir. Durduk yere özletir insana o günleri.
Asla asla yapmaktan bıkmıyorum..
bazen üzer bazen güldürür bazen de iç çektirir. benim baktıklarım genelde iç çektiriyor.
Hüzünlendirir. özlem, buruk bir gülümseme ve derin bir iç çekişle yapılıyor olması muhtemeldir.
Bundan 1/2 sene öncesine kadar bakıyorsam,

“Burada da çok güzelim”
“Bunda da harika tatlıyım”

Ama öncesine bakıyorsam,

“Allahım nolur imha et bunları gizlice”

“Lütfen kusucam bu ne”
Nostaljik bir eylem.

Artık ne albümler, ne de foto kutuları var...
Eski fotolar, çekmecelerin en kuytu köşelerinde, sükünet ve derin bir ağırbaşlılıkla, sevgiyi, özlemi, hüznü muhafaza ediyor.
Usul usul...

En çok anneannemdeyken yaparız eski fotolara bakmayı.
Anneannem, bebek taşır gibi özenle ve sevgiyle taşır albümlerini ve her fotoğrafa dair güzel anılar anlatır.
Dinlemeye doyamayız...
Dedemi çoook özlemiş çoook, en çok onu anlatırken gözleri dalıyor...
fotoğraflar şarap gibidir ,

yıllandıkça değer kazanır..

geçmişin karanlık değilse baktıkça,

güzel günler yaşamışım diye hem mutlu olursun

o günler bir daha yaşanmayacak diye de üzülürsün...

yani en zıt duyguları bir arada yaşarsın..

geçmişin karanlıksa fotoğraflara da bakmazsın zaten,

zira geçmişi karanlık olanlar arkasına bakmazlar.
Şahsen ben fotoğraflarına hiç yürüyen cinsellik olarak bakmadım haksızlık etme kendiajshdhd.
güncel Önemli Başlıklar