bugün

ilk arandığın an "bu kim acaba?" Dersin.
Sonra o en yakın arkadaşın bildiğin kişi çıkar. Onunla olmadığın günler boyunca Onunla hep bir şeyler yapma hayali kurarsın. Yeni arkadaşlarınla onu karşılaştırırsın ve onu üstün kılarsın. Belki yaşadığınız yer aynı değildir ama kalblerinizde her zaman dostunuzun yerini taşırsınız.

Ve işte o arama anı gelir. Bi heyecan basar aslında. "O senin en yakın arkadaşın, heyecan yapmak nedir lan!" Dersiniz.

Ve ilk "alo" sesinden sonra ilkin pek konuşamazsınız. Konuşacak o kadar şey vardır ki hangisini seçmen gerektiğine karar dahi veremezsin. Bütün o hayalleri belki bir kaç dakikalık o görüşmeye sığdırmak istersiniz. Her şeyi konuşmak
istersiniz.

Ama sadece gevelersiniz.

Ve sonra geçen zamanla insanların da değiştiğini fark edersiniz...

Ve pek de başaramasanızda görüşmeyi iyi bir şekilde bitirip bir gün "en iyi dostunla görüşmenin" hayallerine tekrar dalarsınız.

Artık geride dostlar,insanlar kalmamıştır. Geriye kalan tek şey anılardır. Ve siz onlara bakıp mutlu olursunuz... (umarım)
konuşacak bir şeyin kalmadığını fark edersiniz. işte o an malum günlerin çok eskide kaldığı gerçeğiyle yüzyüzesinizdir.
Vaktini boşa harcadığını anlarsın.gerçek dost olsaydı eskimezdi.
güncel Önemli Başlıklar