bugün

endonezya'nın sulavesi adasında bulunan tana toraja bölgesinde uygulanan ilginç gelenek.

tana toraja bölgesi şurası;
görsel

burada yaşayan insanlar her 3 senede bir ölülerini mezarlarından çıkarıyor ve onlarla birlikte vakit geçiriyorlar.
önce hepbirlikte mezarlığa gidip ölülerini çıkarıyor ve kasaba meydanına taşıyorlar.
görsel
görsel

sonra mezardan çıkardıkları ölülerini itina ile bir güzel temizliyorlar.
görsel

hatta yıkıyorlar.
görsel

daha önceden mumyaladıkları ölü yakınlarını mezarlarından çıkarıyorlar ve onları yeniden güzel kıyafetler giydirerek birlikte vakit geçiriyorlar.
görsel
görsel

hatta ölmüş anne ve babasını mezardan çıkarıp buluşturanlar bile var.
görsel

en son yeni kıyafetler giydirdikleri ölülerini temizledikleri tabutlarına koyup tekrar gömüyorlar.
görsel
görsel

böylece ölülerin öteki yaşamlarında temiz ve şık kalacaklarına, onlara karşı vazifelerini yerine getirdiklerine inanıyorlar.

ne ilginç adetler var.
bizdeki gibi mezara tıktıktan sonra unutmuyorlar hiç değilse..

ha bunlarınki de başka bir tür bencillik tabii ama niyetleri güzel en azından..

lakin, benim nevrim döner arkadaş..

o nasıl iş öyle abv..
Ölülere türban takmiyorlar.
Demek ki müslüman değil bunlar.
Bana güzel bir gelenek gibi geldi. Çünkü benim de çok özlediklerim var. Bu şekilde bile olsa görmek dokunmak sarılmak isterdim.
cehaletin geldiği son nokta. tabi allah kimseye yakının ölmesi acısını yaşatmasın.
Tòvbe bismillah dedirtip, tüyleri diken diken eden zevzek gelenek.

Hiçbir sevdiğimi o şekilde görmek istemem.
Anılarımda o kadar güzeller ki...
Ölüler de zannediyor diriler her gün helva yiyor.
Aslında bana çok garip gelmedi. Ölüm de hayatın bir gerçeğiyse, en sevdiklerimiz de ölüyorsa neden ölülerden korkarız?

Onları iki metrelik bir çukura tıkıp bir daha yanlarına bile gitmek istememek.. Daha korkunç olan aslında bizimki.