bugün

evinin keyfini bilen, orada yaşamaktan zevk alan, kendi kendine yetmesini bilen, yemek yapmaktan haz alan, o yarattığı küçük dünyasında kitaplara, sevdiği müziklere, filmlere gömülüp mutlu olmasını bilen, küçük şeylerle tatmin olabilen belki de dünyanın en güzel insanıdır.
Ben değilim. Evimi ele geçirdiler. Gitmek bilmeyen bir teyzeye kaldık:)
o ben değilim. şuan sağanak yağmur varken işte en çok evimde mutluyum ama.
içlerinde benimde olduğum insandır. Tamam seyahat etmesini seviyorum ama ev ortamı da vazgeçilmezim.
En güzel duyguların insanıdır.
Adeta bir çayını kıtlama şekerle içen adamdır ya da vakfıkebir ekmeği ile kuymak yiyen kızdır.
Normal insandır. Zaten bir insan sürekli olarak dışarda mutlu oluyorsa o insanın ne evi olur ne ailesi...
Dahil oldugum tarikat.
En çok evinde mutlu olup da evim diyebileceği bi yere sahip olamayanı, pür keder yüklü insandır.
Ben, ben yüzlerce kez ben. evime aşığım, kokusuna verdiği rahatlığın huzuruna... behçet Necatigilin yolundayız.
Evinden dışarı çıkmaktan korkan insandır aynı zamanda.
Bi süre sonra asosyallik benliğine işleyecek en ufak şey için bile evden çıkmak istemeyecektir. Sonra gelsin depresyon ve envai çeşit hastalık.
Kesinlikle benim.
yemin ederim ben vallahi ben.
Benimdir.

her gün aynı sokaklarda gezilinir mi? imkanın olsa şehir şehir bilmediğin yerler için gez ama hergün sabah 8 de kalkmaya mecbursan sevse de s.kse de evine sığınıp orda mutlu oluyorsun.
Benim. Bir de iş güç derdim yoksa oh mis. Dışarda Kıyamet kopsa çıkmam en fazla kafamı camdan uzatıp nlmuş nlmuş derim o kadar.