bugün

sözlükte her karşıt görüşte olduğu kişi ve/veya başlığı eksileyen insanlara karşı duyulan serzeniştir.

bazı yazarlar döt korkusuyla, sırf bu yüzden düşündüklerini ifade etmeye çekinirken; bazıları da eksilenmeyi hiç sallamamaktadır.

hatta tuhaf bir haz alır eksilendikçe.

yazdıklarının birilerinin canını acıttığını , rahatsız ettiğini ve buna karşın tek yapabildiklerinin aciz bir şekilde bilgisayar ekranındaki bir butona basmak olduğunu bilirler. hafif hafif tebessüm ederler; kendilerini eksileyen ifade yoksunu kişiliklere.
(bkz: gittiği yere kadar)