bugün

büyük zevktir. geçen uganda'ya, aslanlardan zarar görmüş çocuklara yardım yapmaya gidiyordum. ekonomik sınıftakiler çok ses çıkarıyordu, ee tabi görgü, medeniyet yok doğal. ama bu beni çok sinir etmişti. nitekim bir süre sonra sese dayanamıyor insan. hemen hostesin getirdiği portakal sularının hepsini kaparak önlerinde bir güzel içtim. hepsi susup yarım saat beni izlediler. o ekşimiş suratlarına ve canı portakal suyu isteyen c vitamini eksiği sıfatlarına bakarak içmeye devam ettim! ayrıca bir daha asla ses çıkarmadılar, gidene kadar tek bir 'çıt' bile çıkmadı.
(bkz: düşük bütçeli artistlik)
(bkz: cem yılmaz lan bu)
özel uçak sahibi olup ekonomik mekonomik sınıflandırılanlara artislik yapmak kadar zevkli değil.
(bkz: artislik yapma lan)
kıskançlıktandır. ben neden daha pahalıya gidiyorum havası vardır.
komedinin doruk noktası. o bakışlara hastayımdır. biri ezilir biri keyiflenir. offf offff.
business class denilince akla portakal suyu gelmesi.. hep cem yılmaz yüzünden bunlar.. daha bir yaratıcı olabilirdi yazar burada..